Τους προβληματισμούς αλλά και τις προτάσεις των επιστημόνων σχετικά με τα ελληνικά δάση και το πως είναι δομημένα σχολίασε ο δασάρχης Κιλκίς Γιώργος Βούρτσας.

«Είμαστε μεσογειακή χώρα και τα ενδημικά δασικά μας είδη είναι πυρόφιλα είδη», δήλωσε ο δασολόγος και δασάρχης Κιλκίς Γιώργος Βούρτσας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM» για τους παράγοντας που ευνοούν την επέκταση πυρκαγιών, όπως συνέβη στην Εύβοια.

«Ορισμένα είδη πεύκης με φυσική νομοτέλεια θα καούν κάποια στιγμή και ευνοούνται και μετά στην αναδάσωση, με την αναγέννηση από το κάψιμό τους, μιλάμε για αυτοφυή δέντρα», εξήγησε ο κ. Βούρτσας, προσθέτοντας ότι «η πρόληψη είναι ένα βασικό ζήτημα» και «υπάρχει ένας προβληματισμός που αρχίζει σιγά σιγά να εδραιώνεται μέσα στην επιστημονική κοινότητα, ότι τελικά σε όλα τα δάση μας αυτά, με ό,τι δυσκολίες έχει το εγχείρημα, θα πρέπει να πάμε σε μια μείξη αυτών των δασών, που έχει να κάνει και με την εισαγωγή πλατυφύλλων, που δεν είναι τόσο πυρόφιλα είδη, αλλά αντιστέκονται στη φωτιά, την περιορίζουν και διευκολύνουν την πρόληψη».

Ο δασολόγος υπενθύμισε ότι η Εθνική Στρατηγική για τα Δάση, που έχει χαραχθεί, «περιλαμβάνει αυτά τα πράγματα, μαζί με πολλά άλλα πράγματα», όμως, «αν δεν υπάρχουν και οι κατάλληλες χρηματοδοτήσεις, πολλά από αυτά φαντάζουν καλά, είναι και καλά, είναι και εφαρμόσιμα, αλλά αν δεν υπάρχει η απαραίτητη χρηματοδότηση, δεν προχωράνε».

Σε ό,τι αφορά τον σχεδιασμό αναδασώσεων, ο κ. Βούρτσας τόνισε ότι «αυτά θέλουν πολύ συγκεκριμένη στρατηγική και θέλουν επιμονή». Σημείωσε, δε, ότι «αν δει κανείς μέσα από αεροφωτογραφίες το μωσαϊκό των δασών μας, πώς ήταν πριν 20-30 χρόνια και πώς είναι σήμερα, θα διαπιστώσει ότι τα δάση μας επεκτείνονται παρά το ότι καίγονται ορισμένα», καθώς «το βασικό πρόβλημα που υπήρχε στο παρελθόν με τα δάση μας στα ορεινά και ημιορεινά ήταν ότι υπήρχε πολύ αναπτυγμένη κτηνοτροφία και πολύς κόσμος στα χωριά που έπρεπε να κάψει ξύλο» και «τη στιγμή που αυτοί οι παράγοντες έφυγαν από τη μέση, εμείς έχουμε ολόκληρα βουνά και λέμε καλά ήταν να περνούσε ο τσομπάνος να διατηρήσει το μονοπάτι».

Σχετικά με τα μέτρα πρόληψης των πυρκαγιών και τη δημιουργία αντιπυρικών ζωνών, ο δασάρχης ανέφερε: «Δεν μπορούμε να συντηρήσουμε όλους τους δρόμους γιατί οι χρηματοδοτήσεις είναι λίγες. Προσπαθούμε να επιλέξουμε κεντρικούς άξονες […] Ευτυχώς μέσα από τη φονική καταστροφή στο Μάτι προσαρμόστηκαν και διάφοροι πολίτες, οι οποίοι είχαν μία υπερευαισθησία -έλεγαν, «όχι, να μην κόψουμε γύρω από ένα περιαστικό δάσος κάποια δέντρα για να κάνουμε την απαραίτητη ζώνη»- έβαλαν νερό στο κρασί τους, κατανοούν ότι υπάρχει κίνδυνος και με αυτή την έννοια μπαίνει σε έναν καλό δρόμο όλη η συζήτηση».