Ο Εμανουέλ Μακρόν βρίσκεται αντιμέτωπος μετην πτώση της δημοτικότητας του, με αποτέλεσμα να αλλάξει τις τακτικές επικοινωνίας του δίνοντας περισσότερες συνεντεύξεις και διορίζοντας τον δημοσιογράφο, Bruno Roger-Petit, ως εκπρόσωπο της γαλλικής προεδρίας.
Ο επικοινωνιολόγος Christophe Ginisty εξήγησε στην βελγική εφημερίδα Le Soir τους τέσσερις λόγους για τους οποίους ο Εμανουέλ Μακρόν κατέρρευσε στην κοινή γνώμη τόσο γρήγορα.
1. Δούλεψε την εικόνα του αλλά όχι το μήνυμά του
«Το λέμε συχνά, αλλά όχι αρκετά όπως φαίνεται, η επικοινωνία δεν είναι η μαγική ράβδος, δεν δημιουργεί θετικές εντυπώσεις στο κενό και χρειάζεται βάθος. Επιλέγοντας να μιλάει σπάνια στα ΜΜΕ, να μην κάνει διαγγέλματα αλλά να αρκείται να φωτογραφίζεται στην Μασσαλία ή στο εξοχικό του στο Τουκέ, να διανέμει σποραδικά κάποιες εικόνες άψογης αισθητικής, τις οποίες είχε τραβήξει η επίσημη φωτογράφος του, να επικοινωνεί την είδηση ότι υιοθέτησε ένα λαμπραντόρ από τη Στέγη Σκύλων, ο Εμανουέλ Μακρόν έκανε προτεραιότητα την εικόνα και όχι τη σκέψη του.
Ταυτόχρονα, βάζοντας στο παιχνίδι την σύζυγό του, νέα ηγερία του γυναικείου Τύπου που κάνει ρεκόρ πωλήσεων βάζοντάς την εξώφυλλο, την ώρα που η Μπριζίτ Μακρόν αμφισβητείται βίαια στα social media για τον ρόλο της ως Πρώτη Κυρία, ο Εμανουέλ Μακρόν έγινε μέσα σε ένα καλοκαίρι θύραμα για παπαράτσι ενώ θα έπρεπε να είναι πρόεδρος της Δημοκρατίας, με ισχυρές θέσεις».
2. Εφυγε πολύ νωρίς για διακοπές
«Κανένα διοικητικό συμβούλιο δεν θα προσλάμβανε έναν CEO για να σώσει την επιχείρηση που αντιμετωπίζει δυσκολίες και να του δώσει άμεσα μερικές εβδομάδες διακοπές! Ολοι θα έλεγαν ότι αυτή η τακτική θα ήταν παράλογη. Ωστόσο, αυτό ακριβώς συνέβη στη Γαλλία. Οι νικητές των εκλογών ανέλαβαν την διακυβέρνηση τον Ιούνιο του 2017 και ωπ! μόλις κάθισαν στις καρέκλες έφυγαν για διακοπές, λες και η καλοκαιρινή άδεια είναι ένα είδος θεμελιώδους δικαιώματος, ένας πρόλογος στη δράση.
Αυτό όμως δημιουργεί πάντα ένα πνεύμα εγκατάλειψης στους πολίτες, οι οποίοι δεν κατανοούν πώς περάσαμε από την υπερ-δραστηριότητα της προεκλογικής περιόδου στην καλοκαιρινή αφωνία. Το καλοκαίρι είναι μια περίοδος μεγάλου ρίσκου και ο Εμανουέλ Μακρόν δεν προκάλεσε ρήξη, αλλά την χειρίστηκε όπως όλοι οι άλλοι πρόεδροι».
3. Στηρίχθηκε σε άγνωστους υπουργούς
«Οταν έχετε πάρει την απόφαση να μην κάνετε υπερβολική επικοινωνία, τότε επιλέγετε συνεργάτες που μπορούν να σας αντικαταστήσουν και να επικοινωνούν το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στα μίντια. Κι αυτό επειδή ο μιντιακός χρόνος δεν σταματά ποτέ στην εποχή του Ιντερνετ, παρότι μια μεγάλη μερίδα των πολιτών βρίσκονται σε διακοπές: η ανάπαυλα δεν διαλύει τους φόβους τους για το μέλλον ή τις ανησυχίες τους για απειλές που φτάνουν με έκτακτα δελτία, κάθε λεπτό, στα smartphones τους.
Αν δεν μπορείτε να κάνετε αυτή τη δουλειά, θα πρέπει κάποιοι άλλοι να την κάνουν και κυρίως να μην αφήσουν την αντιπολίτευση και τους αντιπάλους να μονοπωλούν την επικοινωνία. Αλλά στην περίπτωση της κυβέρνησης του Εμανουέλ Μακρόν ελάχιστα πρόσωπα μπορούν να σταθούν αξιοπρεπώς απέναντι στα μίντια. Οχι γιατί είναι ανίκανοι, αλλά γιατί είναι άγνωστοι στο πλατύ κοινό και έχουν κατά συνέπεια ελάχιστη επιρροή στο κοινό αίσθημα. Γιατί ένας βασικός κανόνας επικοινωνίας λέει ότι η επιρροή του δημόσιου λόγου είναι ανάλογη της διασημότητας, η οποία συνήθως προηγείται».
4. Είναι πρωτοφανώς αλλαζών
«Ανάμεσα στις δηλώσεις που έχει κάνει ο ίδιος για την πολυπλοκότητα της σκέψης του η οποία δεν αποδίδεται όσο πρέπει στην τηλεόραση, την εμφάνισή του δίπλα στον Ντόναλντ Τραμπ και την ατέλειωτη χειραψία δύο κυρίαρχων αρσενικών (προκάλεσε φόβο ότι θα φιληθούν τελικά στο στόμα), η αποτυχημένη περιοδεία του στην Ευρώπη για τους ξένους εργάτες, όπου πήγε για να κάνει μάθημα σε κάποιους ευρωπαίους εταίρους του, η επικοινωνία του στα social media που δεν έχει κανένα διαδραστικό αποτέλεσμα (τα σχόλια είναι κλειδωμένα όταν ξεκινάει το Facebook live), ο Εμανουέλ Μακρόν έχει τα ελαττώματα του καλύτερου μαθητή της τάξης, της ιδιοφυίας που κλειδώνεται στον πύργο του και δεν χρειάζεται να επικοινωνεί για να δείξει την χειμαρρώδη σκέψη του και τον οποίο, σε κάθε περίπτωση, δεν καταλαβαίνουν οι άλλοι.
Κάποιοι θα έλεγαν ότι αυτό είναι το βασικό στιλ των Γάλλων, ας πούμε λοιπόν ότι ο γάλλος πρόεδρος είναι η καρικατούρα του.
Οποιες κι αν είναι οι ικανότητες του εκπροσώπου του και χωρίς να μπούμε στην ουσία των πολιτικών θεμάτων, ο πρόεδρος Μακρόν πρέπει να ξαναβρεί την επαφή με τους Γάλλους. Πρέπει να ξαναμιλήσει, να δώσει προτεραιότητα στο βάθος και όχι στην επιφάνεια, να απαρνηθεί τις εύκολες κοσμικές στήλες που δεν λένε τίποτα ενδιαφέρον και για όσο διάστημα δεν αναδεικνύεται καμία προσωπικότητα στην κυβέρνησή του, να πάρει ο ίδιος την ευθύνη της επικοινωνίας για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που επιδιώκει να περάσει στη Γαλλία».
«Υστερόγραφο: Στις 7 Ιουλίου 2017 έγραψα ένα άρθρο για την επικοινωνία του Εμανουέλ Μακρόν και υποστήριζα ότι το χαλαρό στιλ που έβγαζε στα πρώτα του βήματα δεν ήταν «μια σοβαρή στρατηγική σε περίοδο κρίσης, κι αυτό γιατί οι σπάνιες δηλώσεις και η χαλαρότητα είναι ασύμβατες με καταστάσεις στις οποίες πρέπει να εμπνεύσεις εμπιστοσύνη και ασφάλεια, και να ενσαρκώσεις το πολιτικό βάρος για να καθησυχάσεις την κοινή γνώμη. Σε περίοδο κρίσης, ο πολιτικός λόγος πρέπει να είναι συνεχής και συνεκτικός και ο οποιοσδήποτε καταλαβαίνει γιατί η «χαλαρότητα», η οποία μπορεί να σημαίνει και «το διασκεδάζω» ήταν εντελώς ακατάλληλη».
Αυτό έγραφα τότε και η πτώση της δημοτικότητας του Εμανουέλ Μακρόν δείχνει να δικαιώνει την ανάλυσή μου».
