Ηεμβληματική δασκάλα του Ριζοκαρπάσου, Ελένη Φωκά, η οποία παρέμεινε για περισσότερες από δύο δεκαετίες στο χωριό της χερσονήσου της Καρπασίας, στην Κύπρο, μετά την τουρκική εισβολή, η δασκάλα η οποία υπήρξε σύμβολο του αντικατοχικού αγώνα, μίλησε στον Αθήνα 9,84 και στον Γιώργο Αποστολίδη, με αφορμή το βιβλίο «Και πολλά επικράνθη-η Ελένη της Καρπασίας» της Ευρυδίκης Περικλέους-Παπαδοπούλου, στο οποίο καταγράφεται ο αγώνας των εγκλωβισμένων της Καρπασίας αλλά και της ίδιας προσωπικά, να κρατήσει όρθιο τον Ελληνισμό μέσα σε αυτά τα πέτρινα χρόνια.
Μεταξύ άλλων, η κ. Φωκά, αναφέρθηκε στις ανοιχτές πληγές από τη συνεχιζόμενη κατοχή και περιέγραψε το μαρτύριο των εγκλωβισμένων μαθητών που αναγκάζονται να περνούν ολομόναχοι στις ελεύθερες περιοχές, για να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο, μακριά από τις οικογένειές τους.
Η ίδια, συνταξιούχος εκπαιδευτικός πλέον, δεν μένει πια στην Κατεχόμενη Κύπρο.
H Κύπρος επιδιώκει να αντικαταστήσει τον παλαιωμένο οπλισμό της με αμερικανικό
«Δεν μου επέτρεψαν ούτε καν να την επισκεφτώ -παρότι το προσπάθησα δύο φορές- επειδή δεν απέκτησα την τουρκική ταυτότητα», εξήγησε.
«Τα πέτρινα χρόνια της κατεχόμενης Κύπρου»
«Επί 23 σκληρά, πέτρινα χρόνια, εργάστηκα στην κατεχόμενη Κύπρο, έχοντας να αντιμετωπίσω όλες τις βάρβαρες ενέργειες των Τούρκων και εναντίον μου αλλά και εναντίον των παιδιών και των οικογενειών τους. Σκοπός μου δεν ήταν μόνο η μόρφωση των παιδιών αλλά και η παραμονή τους εκεί και γενικά η παραμονή του πληθυσμού. Παρέμειναν με την προσδοκία ότι κάτι θα γινόταν ή ότι θα τηρούνταν η Συμφωνία της Βιέννης».
«Προσδοκούμε τη μέρα της απελευθέρωσης»
«Δυστυχώς, η τουρκική κατοχή παραμένει και μαζί της, συνεχίζονται και τα βάσανα των ανθρώπων. Στην κατεχόμενη Καρπασία, έχουν απομείνει ελάχιστοι άνθρωποι, περίπου 500 από τους 22.000. Κανείς δεν φανταζόταν ότι αυτό το κακό, η σκλαβιά, θα συνεχιζόταν για μισό αιώνα. Παρόλα αυτά παραμένουν ακόμα και σήμερα εκεί και προσδοκούν ότι θα έρθει η μέρα της απελευθέρωσης και της επιστροφής μας στα σπίτια μας».
«Η επικοινωνία με τους παλιούς μαθητές μου»
«Διατηρώ επικοινωνία με τους μαθητές μου. Κάποιοι από αυτούς εμπλούτισαν το βιβλίο με τις δικές τους μαρτυρίες αλλά με διαφορετικό όνομα, προκειμένου να μην εντοπιστούν αλλά και για να μην κινδυνεύσουν οι δικοί τους που παραμένουν στα Κατεχόμενα. Το σχολείο στην Αγία Τριάδα έχει κλείσει από τότε που εκδιώχθηκα. Αυτή τη στιγμή, λειτουργεί μόνο το Δημοτικό Σχολείο του Ριζοκαρπάσου. Επίσης, κατέστη δυνατό να λειτουργήσει και ένα υποτυπώδες γυμνάσιο με ελάχιστους μαθητές προκειμένου να μπορέσει να παραμείνει εκεί ο πληθυσμός και κυρίως τα νεαρά τους βλαστάρια».
«Να διεκδικήσουμε την απόδοση δικαιοσύνης για την Κύπρο μας»
«Η προσδοκία μας για να δοθεί λύση στο θέμα της εισβολής και της Κατοχής της Κύπρου, εξαρτάται και από όλους εσάς. Πρέπει να διεκδικήσουμε σε όλα τα βήματα την απόδοση δικαιοσύνης για την Κύπρο μας».
