Όλοι γνωρίζουν τον χρυσό κανόνα, ότι δε μπορείς να νικήσεις την μπάνκα μακροπρόθεσμα. Κάποιοι, όμως, πήγαν κόντρα σε αυτόν και τον νίκησαν κατά κράτος.

«Παρατηρητές», «μεγάλοι παίκτες» και «ελεγκτές» κατάφεραν να… βγάλουν απ’ τα ρούχα τους τους κρουπιέρηδες του Λας Βέγκας, κερδίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια στα τραπέζια του Blackjack και προλαβαίνοντας να δημιουργήσουν περιουσίες πριν γίνουν αντιληπτοί, σύμφωνα με τη σελίδα belikeyou.gr

Όλα ξεκίνησαν το 1979 όταν μία ομάδα δαιμόνιων φοιτητών του Τεχνολογικού Ινστιτούτου του Κέιμπριτζ, αποφάσισε να εφαρμόσει στην πράξη όσα ανέλυσε ο μαθηματικός και εθισμένος τζογαδόρος Έντουαρντ Ο’ Θορπ στο βιβλίο του «Beat the Dealer» -το οποίο εκδόθηκε το 1966 και παρουσίασε τους τρόπους να καταλήξεις στις πιο συμφέρουσες κινήσεις στο Blackjack ανάλογα με τα φύλλα που έχεις μπροστά σου- σε συνδυασμό με την ήδη δοκιμασμένη μέθοδο της καταμέτρησης φύλλων.

Η μέθοδος Ο’ Θορπ σίγουρα δεν μπορούσε να τους εξασφαλίσει τη νίκη σε κάθε παρτίδα, ήταν όμως σε θέση να τους βοηθήσει να κερδίσουν περισσότερα παιχνίδια από όσα θα έχαναν. Κάτι που αν το μεταφράσεις σε δολάρια… σίγουρα θα ζαλιστείς από τα ποσά των κερδών.

Η μεγάλη επιτυχία  του σχεδίου έγκειται στο γεγονός πως οι φοιτητές δεν πήγαν απλά να εφαρμόσουν μαθηματικές μεθόδους -αυτό το είχαν δοκιμάσει πολλοί στο παρελθόν!-, αλλά αντιθέτως, πόνταραν στην οργάνωση και την πειθαρχία τους.

Τι έκαναν;

Οργανώθηκαν σε ομάδες των τριών ατόμων και έδρασαν με το κάθε μέλος να έχει τον δικό του ρόλο-κλειδί στην επιτυχία του σχεδίου. Κάθε ομάδα είχε τον «παρατηρητή» (μέλος που παρακολουθούσε το παιχνίδι, μετρούσε τις κάρτες και όταν έβλεπε ότι οι περισσότερες «μικρές» κάρτες είχαν φύγει, έκανε χωρίς να γίνει αντιληπτός σήμα στον συνάδελφό του να κάτσει και να ποντάρει), τον «μεγάλο παίκτη» (που υποκρινόταν τον πολύ πλούσιο επιχειρηματία, ποντάροντας πολύ μεγάλα ποσά μόνο όταν ήξερε ότι οι κάρτες που απέμεναν στην τράπουλα τον συνέφεραν) και τον «ελεγκτή» της (παίκτης – αντιπερισπασμός, που πόνταρε το χαμηλότερο δυνατό ποσό για να μην προκαλέσει υποψίες και ο οποίος μετρούσε τις κάρτες, για μεγαλύτερη ακρίβεια), καταφέρνοντας έτσι να κρύψει την καταμέτρηση των των φύλλων από τον κρουπιέρη αλλά και τις κάμερες ασφαλείας.

Στόχος ήταν να κάνουν πολύ μεγάλες πονταρισιές μόνο όταν στην τράπουλα είχαν απομείνει περισσότερα μεγάλα χαρτιά (φιγούρες, 10 και άσσοι), απ’ ό,τι μικρά για να έχουν έτσι μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας.

Μπορεί η ομάδα σε διάστημα 11 περίπου ετών να μέτρησε δεκάδες μέλη -στις δόξες της, είχε ακόμα και 70 ενεργά μέλη!-, δύο όμως ήταν οι εγκέφαλοι: O Τζ. Π. Μάσαρ και ο Μπιλ Κάπλαν, οι οποίοι ήταν τα «μυαλά» που διηύθυναν τους παίκτες.

Δυστυχώς για εκείνους, με το πέρασμα των ετών, πολλοί εξ’ αυτών έγιναν αντιληπτοί, καθώς η ασφάλεια των καζίνο αναγνώριζε πλέον τα πρόσωπά τους. Την ίδια ώρα, άλλα μέλη αποχωρούσαν έχοντας βγάλει… έναν σκασμό λεφτά, αποφασίζοντας να σταματήσουν τη δράση τους.

Τελικά, η ομάδα διαλύθηκε το 1990 έχοντας καταφέρει να μνημονεύεται μέχρι σήμερα για όσα πέτυχε. Οι δύο εγκέφαλοι, βέβαια, συνέχισαν να στρατολογούν νεαρές ιδιοφυίες με στόχο την αφαίμαξη των καζίνο. Για κακή τους τύχη, όταν έγιναν ξανά αντιληπτοί τους «μπλόκαραν» από όλα τα τραπέζια του Blackjack. «Μπορείτε να παίξετε ό,τι θέλετε, εκτός από Blackjack», άκουγαν παντού.

Δεν είχαν πάντως να ανησυχούν… Είχαν ήδη εξασφαλίσει ένα εκατομμύριο δολάρια σε καθαρά κέρδη!