Στις αίθουσες του Εφετείου Αθηνών έπεσε η δικαστική αυλαία για την υπόθεση των δομημένων ομολόγων, που είχε απασχολήσει την κοινή γνώμη το 2007 και είχε προκαλέσει τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ κατά την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον Γιώργο Παπανδρέου.

Ο Χρήστος Πρωτόπαπας, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ και πρόεδρος της Εξεταστικής Επιτροπής για τα δομημένα ομόλογα, καταδικάστηκε για συκοφαντική δυσφήμηση του πρώην γενικού γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών Γιώργου Κουρή. Το Εφετείο Αθηνών με απόφασή του επιδίκασε το ποσό των 25.000 ευρώ υπέρ του κ. Κουρή, το οποίο θα πληρώσει ο κ. Πρωτόπαπας μαζί με τόκους υπερημερίας 6 ετών και δικαστικά ή δικηγορικά έξοδα.

Θυμίζουμε ότι η υπόθεση των ομολόγων ξεκίνησε το 2007 όταν αποκαλύφθηκε ότι διοικητές Ταμείων είχαν αγοράσει σύνθετα χρηματοοικονομικά προϊόντα ενώ το θέμα πήρε πολιτικές διαστάσεις το 2010 όταν το ΠΑΣΟΚ συγκρότησε 19μελή Εξεταστική Επιτροπή με πρόεδρο τον κ. Πρωτόπαπα. Από την Επιτροπή η ΝΔ είχε αποχωρήσει νωρίς καταγγέλλοντας ότι λειτουργούσε μεροληπτικά και ότι το πόρισμά της αναμφίβολα θα είναι αποτέλεσμα προειλημμένης απόφασης.

Μετά από συνεδριάσεις και εξέταση μαρτύρων πέντε μηνών το πόρισμα της Επιτροπής δημοσιοποιήθηκε στο τέλος του 2010. Εκεί αναφέρθηκε ότι οι πολιτικές ηγεσίες της ΝΔ, των υπουργείων Οικονομικών και Κοινωνικής Ασφάλισης ήταν συλλήβδην ένοχες παρανομιών. Κατά το πόρισμα το βάρος της ενοχής έπεφτε στους ώμους του γεν. γραμματέα του υπ. Οικονομικών κ. Γ. Κουρή ο οποίος ήταν «ο φυσικός αυτουργός και οργανωτής της έκδοσης του “κρυφού” δομημένου ομολόγου που έβλαψε το Δημόσιο και ιδιαίτερα την περιουσία των Ταμείων».

Το πόρισμα της Επιτροπής πήγε στην Ολομέλεια προς συζήτηση, στην οποία όμως δεν βρέθηκαν περιθώρια περαιτέρω πολιτικής εκμετάλλευσης, οπότε η υπόθεση κατέληξε σε φιάσκο. Η ανεπιτυχής όμως κατάληξη του πορίσματος άφηνε τον πρόεδρο της Εξεταστικής Επιτροπής κ. Πρωτόπαπα εκτεθειμένο, ο οποίος προσπάθησε να κερδίσει ό,τι ήταν δυνατόν από δηλώσεις στα ΜΜΕ, υπερασπιζόμενος το πόρισμά του των 250 σελίδων. Εκτός από συνεντεύξεις και δηλώσεις στα έντυπα μέσα, ο κ. Πρωτόπαπας άρχισε να ρίχνει «βόμβες» σε τηλεοπτικές εκπομπές όπως στο Mega («Ανατροπή», 18-1-2011) όπου είπε ότι «υπάρχουν και ορισμένοι γενικοί γραμματείς που έπαιξαν ιστορικό ρόλο στα ομόλογα και κατά τη γνώμη μου ουσιαστικό ρόλο στην καθοδήγηση της ιστορίας και οι οποίοι παραμένουν ελεύθεροι» φωτογραφίζοντας τον Γ. Κουρή.

Περισσότερο αποκαλυπτικά, σε τηλεοπτική συνέντευξη στο Alter (4-10-2011 εκπομπή Ν. Χατζηνικολάου), ο κ. Πρωτόπαπας ισχυρίστηκε ότι «δεν μπόρεσε στην Εξεταστική Επιτροπή να τεκμηριωθεί η ευθύνη των υπουργών» γιατί ο γενικός γραμματέας του υπ. Οικονομικών, κ. Γ. Κουρής, που ήταν «ο φυσικός αυτουργός της ιστορίας των ομολόγων», κατά τη Δικαιοσύνη δεν θεωρήθηκε υπαίτιος ποινικών αδικημάτων. Στην ίδια εκπομπή, όταν ο παρευρισκόμενος βουλευτής της ΝΔ Εμ. Κεφαλογιάννης του επισήμανε ότι «ο κ. Κουρής τον οποίο εσείς κατηγορείτε τόσο εύκολα καλείται από την Εισαγγελία ως κύριος μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη των ομολόγων». Ο κ. Πρωτόπαπας εξαγριώθηκε και ανέφερε ότι «εγώ δεν μασάω τα λόγια μου» με τον Κουρή «και ας μου κάνει αγωγή».

Ο πρώην γεν. γραμματέας του υπ. Οικονομικών σήκωσε το γάντι και η συνέχεια των κατηγοριών του κ. Πρωτόπαπα παίχτηκε στα δικαστήρια. Πρώτα στο πολυμελές Πρωτοδικείο και μετά στο τριμελές Εφετείο Αθηνών αποδείχτηκε με τη βούλα της Δικαιοσύνης ότι ο κ. Πρωτόπαπας συκοφάντησε τον κ. Κουρή.

Σε πρώτο και δεύτερο βαθμό ο κ. Πρωτόπαπας εισέπραξε τελεσίδικα την απάντηση της Δικαιοσύνης σε όσα ισχυρίστηκε στηριζόμενος πάνω σε ένα πόρισμα το οποίο «δεν εξέφραζε προσωπικές απόψεις, αλλά μετέφερε την άποψη-πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής». Παράλληλα του υποδείχτηκε ότι «υποστήριξε τα δυσφημιστικά για τον ενάγοντα (Κουρή) γεγονότα, ενώ γνώριζε ότι οι δικαστικοί λειτουργοί που είχαν χειριστεί την υπόθεση των ομολόγων είχαν διεξάγει πληρέστερη έρευνα από την Εξεταστική Επιτροπή και αμερόληπτα είχαν αποφανθεί για όσους προέκυψαν επαρκείς ενδείξεις τέλεσης αξιόποινων πράξεων». Επομένως ο κ. Πρωτόπαπας «υπέπεσε στο αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης, καθώς ουσιαστικά τελούσε εν γνώσει της αναλήθειας του δυσφημιστικού ισχυρισμού περί φυσικής αυτουργίας του ενάγοντος».

Πηγή: