Ένας πυρηνικός σταθμός της σοβιετικής εποχής σε σεισμογενή ζώνη έχει χαρακτηριστεί ως «το επόμενο Τσερνόμπιλ» και «ωρολογιακή βόμβα» εν μέσω φόβων για επικείμενη καταστροφή. 

Ο λόγος για έναν πυρηνικό σταθμό στην Αρμενία, ο οποίος άρχισε να λειτουργεί το 1976 και περιλαμβάνει δύο αντιδραστήρες, οι οποίοι, σύμφωνα με πληροφορίες, παρέχουν στο κράτος το 40% της ηλεκτρικής του ενέργειας.

Ο σταθμός βρίσκεται σε σεισμική ζώνη και έχει ήδη κλείσει μία φορά στο παρελθόν, για έξι χρόνια, μετά τον σεισμό του Σπιτάκ το 1988.

Τώρα λειτουργεί και πάλι, μόλις 22 μίλια από την πρωτεύουσα της Αρμενίας, το Ερεβάν, όπου έχει ονομαστεί «το Τσερνόμπιλ που περιμένει».

Ο συγγραφέας Peter Marko Tase, ειδικός στην περιοχή του Νότιου Καυκάσου, δήλωσε: «Είναι γεγονός. Λόγω της έλλειψης οικονομικών πόρων της Αρμενίας και της επισφαλούς δομής του αντιδραστήρα, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι ένας τέτοιος πυρηνικός αντιδραστήρας είναι ένα εκρηκτικό που μπορεί να εκραγεί ανά πάσα στιγμή.
Θα είχε παρόμοια αποτελέσματα με την καταστροφή του Τσερνόμπιλ».

Η μόλυνση του εδάφους, η υποβάθμιση της ποιότητας του νερού και η μαζική ατμοσφαιρική ρύπανση θα απειλούν τον ουρανό της Ευρώπης για τουλάχιστον μια δεκαετία, στην τραγική περίπτωση μιας πυρηνικής καταστροφής».

Συνέχισε: «Το εργοστάσιο βρίσκεται σε μια περιοχή με υψηλή σεισμική δραστηριότητα. Η επισφαλής λειτουργία του ενέχει υψηλό κίνδυνο πυρηνικής μόλυνσης. Σε περίπτωση έκρηξης, είναι το μεγαλύτερο ραδιενεργό εργοστάσιο της Ευρώπης».

Ενστάσεις των ειδικών για την επαναλειτουργία του πυρηνικού σταθμού

Το εργοστάσιο, κοντά στην πόλη Μετσάμορ, μόλις 10 μίλια από τα τουρκικά σύνορα, άνοιξε ένα χρόνο πριν από το Τσερνομπίλ, το αντίστοιχο εργοστάσιο στην Ουκρανία.

Όταν το Τσερνομπίλ υπέστη μια καταστροφική τήξη το 1986, προκάλεσε τη μεγαλύτερη διαρροή ραδιενεργού υλικού στο περιβάλλον στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Και όπως το Τσερνομπίλ, το Μετσάμορ κατασκευάστηκε με τεχνολογία της σοβιετικής εποχής.

Ο Δρ Τάσε δήλωσε: «Αποτελεί άμεσο κίνδυνο για την Ευρώπη και τις χώρες του Νότιου Καυκάσου».

Ο Δρ Τάσε δεν είναι ο μόνος που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Υπήρχαν ανησυχίες ακόμη και πριν από την επαναλειτουργία του εργοστασίου το 1995, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύθηκε εκείνη τη χρονιά στην εφημερίδα The Washington Post.

Μιλώντας στην εφημερίδα, η Βικτόρια Τερ-Νικογκοσιάν, τότε σύμβουλος της περιβαλλοντικής επιτροπής του αρμενικού κοινοβουλίου, χαρακτήρισε την επαναλειτουργία «πολύ, πολύ τρομακτική».

Είπε: «Αυτό το πυρηνικό εργοστάσιο δεν μπορεί ποτέ να λειτουργήσει με ασφάλεια, και ένα ατύχημα θα σήμαινε το τέλος της Αρμενίας».

«Το εργοστάσιο αντιπροσωπεύει τη γεωπολιτική επιρροή της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην περιοχή του Νότιου Καυκάσου», δήλωσε ο Δρ. Tase.

Το Μετσάμορ μπορεί να αποτελεί την πιο σοβαρή απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια και σταθερότητα, και οι βασικοί παράγοντες πρέπει να δράσουν τώρα».