Το βρετανικό εβδομαδιαίο περιοδικό The Economist επέλεξε τη Γαλλία ως «χώρα του 2017» εκτιμώντας ότι ενώ έμοιαζε «ανίκανη να μεταρρυθμιστεί», σφηνωμένη «ανάμεσα στην σκλήρωση και την ξενοφοβία», κατόρθωσε να αλλάξει ριζικά χάρη στην εκλογή του Εμμανουέλ Μακρόν.

Κάθε χρόνο, από το 2013, το βρετανικό περιοδικό επιλέγει «μια χώρα, όσο μικρή ή μεγάλη κι αν είναι» για να την χρίσει «χώρα της χρονιάς», με τον όρο να έχει αλλάξει σημαντικά, προς το καλύτερο, τους τελευταίους 12 μήνες ή «να έχει κάνει καλύτερο τον κόσμο».

Το 2017 η Γαλλία ανταγωνιζόταν την Νότια Κορέα για «χώρα της χρονιάς», αλλά όπως σημειώνει το βρετανικό περιοδικό «η Γαλλία ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες».

Στο σχετικό άρθρο του, The Economist, συνήθως γνωστός στη Γαλλία για τα ειρωνικά σχόλια που αφορούσαν τον Νικολά Σαρκοζί ή τον Φρανσουά Ολάντ, συγκρίνει τους πρώην Γάλλους ηγέτες με τον νυν πρόεδρο. Συμπέρασμα: ο Εμμανουέλ Μακρόν άλλαξε, προς το καλύτερο, την εικόνα της Γαλλίας. Η συντακτική ομάδα του βρετανικού περιοδικού θυμίζει πώς «ένας πρώην τραπεζίτης» κέρδισε την προεδρική εκλογή και περιγράφει πώς το κόμμα Μακρόν, «γεμάτο άπειρα πολιτικά στελέχη» «ανέτρεψε την παλιά φρουρά» και στις βουλευτικές εκλογές.

«Το κίνημα του Εμμανουέλ Μακρόν σάρωσε το παλιό καθεστώς και συνέτριψε την εθνικίστρια Μαρίν Λεπέν, η οποία, αν είχε κερδίσει, θα είχε καταστρέψει την Ευρωπαϊκή Ένωση», γράφει The Economist.

«Αυτό έδωσε ελπίδες σε όσους πιστεύουν ότι η αιώνια αντιπαράθεση Δεξιάς-Αριστεράς είναι λιγότερο σημαντική από την αντιπαράθεση Ανοιχτή-Κλειστή κοινωνία. Ο κ. Μακρόν έκανε προεκλογική εκστρατεία για μια Γαλλία ανοιχτή στους ανθρώπους, στην αγορά και στις ιδέες που έρχονται από το εξωτερικό αλλά και για την κοινωνική αλλαγή της χώρας του», σχολιάζει το φιλελεύθερο περιοδικό, το οποίο έχει ταχθεί επανειλημμένα κατά του Brexit και κατά της προστατευτικής πολιτικής του Ντόναλντ Τραμπ.

Το περιοδικό κρίνει ότι η εικόνα της Γαλλίας που έμοιαζε «ανίκανη να μεταρρυθμιστεί», σφηνωμένη «ανάμεσα στην σκλήρωση και την ξενοφοβία», κατόρθωσε να αλλάξει ριζικά χάρη στην εκλογή του Εμμανουέλ Μακρόν.

Σαρώνει στις δημοσκοπήσεις ο Μακρόν

Το ίδιο ενθουσιώδες κλίμα επικρατεί και στη Γαλλία για τον Εμμανουέλ Μακρόν, ο οποίος κέρδισε 9 μονάδες δημοφιλίας, στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, γεγονός που δεν είχε ποτέ ξανασυμβεί σε προκάτοχό του στον προεδρικό θώκο.

Πού οφείλεται η επιτυχία του;

Το έγκριτο περιοδικό Slate δίνει την δική του απάντηση στο ερώτημα: η επιτυχία του Εμανουέλ Μακρόν οφείλεται στο γεγονός ότι ο Γάλλος πρόεδρος ακολουθεί πιστά μια στρατηγική α-πολιτικοποίησης της Γαλλίας.

«Ο Μακρόν δεν μπαίνει σε πολιτική αντιπαράθεση, απλά την αρνείται. Την διαλύει σε ένα «γενικό συμφέρον», υπομονετικά κατασκευασμένο από τον ίδιο. Επωφελείται από το γεγονός ότι οι Γάλλοι κουράστηκαν με το κομματικό σύστημα της 5ης Δημοκρατίας, ακατάλληλο να ορίσει ένα σχέδιο για τη χώρα και να δώσει συγκεκριμένα αποτελέσματα. Οι Γάλλοι γνώρισαν 30 χρόνια εναλλαγής Δεξιάς-Αριστεράς, χωρίς εναλλακτικές λύσεις. Μετά από 30 ολόκληρα χρόνια ήρθε ο Εμμανουέλ Μακρόν για να αλλάξει ριζικά τον δημόσιο λόγο: από εκεί που οι Γάλλοι μάλωναν για το σκάνδαλο του Rainbow Warrior τώρα συζητούν πόσο στοίχισε ένα ταξίδι του πρωθυπουργού. Από τεράστια οικονομικά σκάνδαλα περάσαμε, επί Μακρόν, σε έναν απλό λογαριασμό αεροπορικού ταξιδιού. Από τις πολιτικές διενέξεις, στην ηρεμία: πρόκειται για ριζική αλλαγή της γαλλικής πολιτικής ζωής», γράφει και προσθέτει:

«Στις πολιτικές συζητήσεις που έγιναν κατά την προεκλογική περίοδο, ο Εμμανουέλ Μακρόν εμφανιζόταν πάντα να συμφωνεί με τους συνομιλητές του και αδυνατούσε να μπει σε αντιπαράθεση, σε σημείο που πολλοί αναρωτήθηκαν για την στρατηγική του. Κάθε φορά, σε κάθε συζήτηση, ο Μακρόν κατόρθωνε να ξεπεράσει την παραδοσιακή αντιπαράθεση ή ρήξη και να ενσαρκώσει μια πολιτική ιδέα, μια Γαλλία, ένα στρατόπεδο και το αντίθετό του ταυτόχρονα. Στην προεκλογική του περίοδο κατόρθωσε, έτσι, να φέρει κοντά του πρώην υπουργούς, στελέχη και ψηφοφόρους από όλα τα κόμματα.

Σε όλη την προεκλογική εκστρατεία, ο Εμμανουέλ Μακρόν υποστήριζε ότι ενσάρκωνε το σύνολο του πολιτικού σκηνικού της Γαλλίας, τουλάχιστον «στον κύκλο του ορθολογισμού», όπως έλεγε.

Κατόρθωσε, έτσι, να είναι Δεξιός και Αριστερός. Η στρατηγική του ήταν να αρνηθεί την πάγια αντιπαράθεση και τους ανταγωνισμούς και να ενσαρκώσει το σύνολο των πολιτικών κομμάτων, τουλάχιστον όσων πιστεύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις αρχές του φιλελευθερισμού, προσαρμοσμένου στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Από την Δεξιά ως την Αριστερά, όλοι μπορούσαν να βρουν κοινά σημεία με την ιδεολογία Μακρόν. Μόνο τα άκρα αποκλείστηκαν, το Κομμουνιστικό Κόμμα, ο νεοκομμουνιστής Μελανσόν και η Μαρίν Λεπέν, οι οποίοι ταυτίστηκαν με τον εξτρεμισμό, τον λαϊκισμό και την δημαγωγία.
Έτσι έχτισε ο Εμμανουέλ Μακρόν τον μύθο του ικανού τεχνοκράτη, στην υπηρεσία της Γαλλίας, έξω και πάνω από κάθε πολιτική αντιπαράθεση».