Τι ανέφερε το 1988 ο Economist σε άρθρο του για το νέο παγκόσμιο... νόμισμα που θα έρθει το 2018
9 Ιανουαρίου 1988.
Ο Economist δημοσιεύει ένα άρθρο που ήταν και πρωτοσέλιδο προβλέποντας ότι το 2018 δηλαδή μετά από 30 χρόνια θα έχουν αντικατασταθεί τα νομίσματα από ένα διεθνές νόμισμα τον Phoenix (Φοίνικα).
Τι ανέφερε το άρθρο του Economist στις 9 Ιανουαρίου 1988;
«Τριάντα χρόνια μετά, οι Αμερικανοί, οι Ιάπωνες, οι Ευρωπαίοι και οι πολίτες σε πολλές άλλες πλούσιες χώρες και κάποιες σχετικά φτωχές πιθανότατα θα πληρώνουν για τα ψώνια τους με το ίδιο νόμισμα.
Οι τιμές θα αναφέρονται όχι σε δολάρια, γιεν ή γερμανικά μάρκα αλλά ας πούμε, το Phoenix (φοίνικα) αυτό θα είναι το νέο παγκόσμιο νόμισμα.
To νέο νόμισμα ο phoenix θα ευνοηθεί από τις εταιρείες και τους αγοραστές, διότι θα είναι πιο βολικό από τα σημερινά εθνικά νομίσματα, τα οποία εκ των πραγμάτων οδηγούνται σε αργό θάνατο.
Στις αρχές του 1988, θα θεωρηθεί προφανώς μια περίεργη πρόβλεψη.
Οι κυβερνήσεις των μεγάλων οικονομιών προσπάθησαν να αλλάξουν το διαχειριζόμενο σύστημα συναλλαγματικών ισοτιμιών.
Σκοπός πλέον είναι η ριζική νομισματική μεταρρύθμιση.
Πολλά γεγονότα έχουν τιμωρήσει την προσπάθεια για μεταρρυθμίσεις στις συναλλαγματικές ισοτιμίες.
Η νέα παγκόσμια οικονομία και το νέο παγκόσμιο νόμισμα το Phoenix
Η μεγαλύτερη μεταβολή στην παγκόσμια οικονομία από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 είναι ότι οι ροές χρημάτων έχουν αντικαταστήσει το εμπόριο αγαθών ως τη δύναμη που καθοδηγεί τις συναλλαγματικές ισοτιμίες.
Ως αποτέλεσμα της αδιάκοπης ενσωμάτωσης των χρηματοπιστωτικών αγορών στον κόσμο, οι διαφορές στις εθνικές οικονομικές πολιτικές μπορούν να διαμορφώσουν τα επιτόκια (ή τις προσδοκίες των μελλοντικών επιτοκίων) μόνο ελαφρώς, αλλά εξακολουθούν να προκαλούν τεράστιες μεταφορές χρηματοπιστωτικών περιουσιακών στοιχείων από τη μια χώρα στην άλλη.
Οι μεταφορές αυτές επιβαρύνουν τη ροή των εμπορικών εσόδων με την επίδρασή τους στη ζήτηση και την προσφορά διαφορετικών νομισμάτων και ως εκ τούτου, στην επίδρασή τους στις συναλλαγματικές ισοτιμίες.
Καθώς η τεχνολογία των τηλεπικοινωνιών συνεχίζει να προχωράει, οι συναλλαγές αυτές θα είναι φθηνότερες και πιο γρήγορες ακόμα.
Εάν δεν υπάρχουν συντονισμένες οικονομικές πολιτικές, τα νομίσματα μπορούν να γίνουν πιο ασταθή.
Με όλους αυτούς τους τρόπους τα εθνικά οικονομικά σύνορα διαλύονται αργά και σταθερά.
Καθώς η τάση συνεχίζεται, η ελκυστικότητα μιας νομισματικής ένωσης σε τουλάχιστον τις κυριότερες βιομηχανικές χώρες θα φαίνεται ακαταμάχητη σε όλους, εκτός από τους ξένους εμπόρους και τις κυβερνήσεις.
Στη ζώνη του νέου νομίσματος του Phoenix, η οικονομική προσαρμογή θα πραγματοποιόταν ομαλά και αυτόματα, όπως συμβαίνει σήμερα μεταξύ διαφορετικών περιφερειών εντός των μεγάλων οικονομιών.
Η απουσία του νομισματικού κινδύνου διεθνώς θα ωθήσει το εμπόριο τις επενδύσεις και την απασχόληση.
Η ζώνη του νέου νομίσματος του Phoenix θα επιβάλλει αυστηρούς περιορισμούς στις εθνικές κυβερνήσεις.
Δεν θα υπήρχε, για παράδειγμα, εθνική νομισματική πολιτική.
Η προσφορά παγκοσμίως του Phoenix θα καθοριστεί από μια νέα κεντρική τράπεζα, η οποία μπορεί να προέλθει ίσως από το ΔΝΤ.
Ο παγκόσμιος ρυθμός πληθωρισμού - και συνεπώς, σε στενά περιθώρια, κάθε εθνικό ποσοστό πληθωρισμού - θα επιβαρυνόταν.
Κάθε χώρα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει φόρους και δημόσιες δαπάνες για να αντισταθμίσει την προσωρινή πτώση της ζήτησης, αλλά θα έπρεπε να δανειστεί αντί να εκτυπώσει χρήματα για να χρηματοδοτήσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού της.
Χωρίς τον πληθωρισμό, οι κυβερνήσεις και οι πιστωτές τους θα αναγκαστούν να χορηγούν πιο προσεκτικά δάνεια από ό, τι κάνουν σήμερα.
Αυτό σημαίνει μια μεγάλη απώλεια της οικονομικής κυριαρχίας, ωστόσο ο Phoenix θα παραμείνει ακαταμάχητο υπερεθνικό νόμισμα.
Στον επόμενο αιώνα, οι φυσικές δυνάμεις που πιέζουν τον κόσμο προς την οικονομική ολοκλήρωση θα προσφέρουν στις κυβερνήσεις μια ευρεία επιλογή.
Μπορούν να πάνε με τη ροή της ιστορίας ή μπορούν να χτίσουν οδοφράγματα.
Η προετοιμασία του δρόμου για το phoenix θα σημαίνει ρεαλισμό.
Αρχικά θα χρησιμοποιηθεί ο Phoenix ως ένα διεθνές χρήμα παράλληλα με τα υπάρχοντα εθνικά νομίσματα.
Αυτό θα επιτρέψει στους ανθρώπους να ψηφίσουν με τα πορτοφόλια τους για την ενδεχόμενη μετάβαση στην πλήρη νομισματική ένωση.
Ο Phoenix πιθανότατα θα ξεκινήσει ως ένα κοκτέιλ εθνικών νομισμάτων, όπως ακριβώς σήμερα (1988) είναι το Ειδικό Σχέδιο Δράσης.
Με την πάροδο του χρόνου, όμως, η αξία του έναντι των εθνικών νομισμάτων θα πάψει να έχει σημασία, διότι οι άνθρωποι θα το επέλεγαν για την ευκολία τους και τη σταθερότητα της αγοραστικής τους δύναμης.
Η εναλλακτική λύση - για να διατηρηθεί η αυτονομία της χάραξης πολιτικής – θα ήταν αυστηροί έλεγχοι στο εμπόριο και τις ροές κεφαλαίων.
Τα κράτη θα μπορούσαν να διαχειριστούν τις κινήσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών, να αναπτύξουν τη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική χωρίς αναστολή και να αντιμετωπίσουν τις προκύπτουσες εκρήξεις του πληθωρισμού με τις τιμές και τις εισοδηματικές πολιτικές.
Πρόκειται για μια πληγή που μαστίζει την ανάπτυξη.
Πότε θα μπορούσε να εφαρμοστεί ο Phoenix παγκοσμίως το 2018 περίπου και το καλωσορίζουμε όταν θα έρθει» καταλήγει ο Economist σε άρθρο του το 1998….
