Τέτοιες ώρες το βράδυ της 16ης Νοέμβρη του '73 η Πατησίων και οι γύρω δρόμοι από το Πολυτεχνείο ήταν γεμάτοι από χιλιάδες φοιτητές και νέους ανθρώπους που διαδήλωναν κατά της χούντας. Ανάμεσά τους βρισκόταν και ένα 17χρονο αγόρι. Ο Κύπριος Διομήδης Κομνηνός, μαθητής λυκείου. Ήταν εκεί από τις 14 Νοέμβρη. Στο σπίτι του πήγαινε μόνο για να φάει, να πλυθεί και να αλλάξει. Οι γονείς του και ιδιαίτερα ο πατέρας του, του έλεγαν να προσέχει. «Κοίτα να γυρίσεις γερός», του έλεγε ο πατέρας του Γιάννης.

Μεταξύ 21:30 και 21:45 είχε βρεθεί στη διασταύρωση των οδών Μάρνη και Γ' Σεπτεμβρίου μαζί με άλλους συμμαθητές του. Τόσο ο ίδιος όσο και οι φίλοι του με κίνδυνο της ζωής τους έκαναν τους τραυματιοφορείς. Όμως εκεί παραμόνευε ο θάνατος. Μία σφαίρα τον βρήκε κατευθείαν στην καρδιά. Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος. Είχε χτυπηθεί από ελεύθερους σκοπευτές που βρίσκονταν στην ταράτσα του κτιρίου όπου στεγαζόταν το υπουργείο Δημόσιας Τάξης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Οι φίλοι του τον μετέφεραν στον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών. Ωστόσο εκεί οι γιατροί διαπίστωσαν τον θάνατό του. Αργότερα μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (Γενικό Κρατικό Αθηνών), όπου και αναγνωρίστηκε ώρες αργότερα από τον πατέρα του. Μάλιστα ο πατέρας του όταν έμαθε για τους πυροβολισμούς πήγε σε όλα τα νοσοκομεία της Αθήνας. Πίστευε ότι θα τον έβρισκε ακόμα και τραυματία. Εν τέλει ήταν εκείνος που του έκλεισε τα μάτια. 

Χρόνια αργότερα μιλώντας στην ΕΡΤ για το πως έμαθε για τη δολοφονία του γιου του είχε διηγηθεί τα εξής: «Η αστυνομία απαγόρευε παντού την είσοδο. Αργότερα μου τηλεφώνησαν φίλοι πως άκουσαν το όνομά του Διομήδη ανάμεσα στους νεκρούς που ανακοινώθηκαν στα δελτία ειδήσεων. Πήγα στο νεκροτομείο για αναγνώριση πτώματος. Μου έδειξαν το παιδί μου παγωμένο και νεκρό. Τον φίλησα στα ανοικτά του μάτια και στην πληγή στην καρδιά κι έκοψα μια τούφα από τα μαλλιά του. Ο αστυνομικός μου είπε “αχ αυτά τα παιδιά… δεν ακούνε”. Ήταν η δική του εκδοχή…». Στο μεταξύ η ανακοίνωση της χούντας ανέφερε πως «μεταξύ φονευθέντων είναι και ο Διομήδης Κομνηνός, ετών 17 με βεβαρημένο παρελθόν».

«Το αγόρι που νίκησε τα τανκ», «The boy who braved the tanks»

Ο Ολλανδός Άλμπερτ Κόεραντ μαζί με τον βετεράνο φωτορεπόρτερ Αριστοτέλη Σαρρηκώστα μνημονεύονται ακόμα και σήμερα γιατί είναι εκείνοι που έδειξαν τι πραγματικά συνέβη το βράδυ της 17ης Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο. Ο Κουράντ είναι ο άνθρωπος που τράβηξε το φιλμ λίγων δευτερολέπτων με την είσοδο του άρματος μάχης στο Πολυτεχνείο, ενώ ο Σαρρηκώστας ήταν εκείνος που μέσα από τα καρέ του απαθανάτισε την είσοδο του τανκ στο χώρο του Πολυτεχνείου. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ο Κόεραντ λοιπόν στις 16 Νοέμβρη 2001 έγραψε ένα άρθρο σχετικό με την εξέγερση. Μέσα σε από αυτές τις γραμμές περιέγραψε τη γνωριμία του με τον πατέρα του αδικοχαμένου Διομήδη αλλά και το πως ο Γιάννης Κομνηνός μιλούσε για τον γιο του σαν να ήταν ζωντανός. Και όλα αυτά ώσπου ο Κόεραντ ήρθε αντιμέτωπος με την αλήθεια. Αυτό συνέβη όταν επισκέφθηκε το σπίτι της οικογένειας και η μητέρα του Διομήδη Κομνηνού του αποκάλυψε ότι το παιδί της είχε δολοφονηθεί στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. 

Ο Διομήδης λίγο καιρό πριν είχε πετύχει την εισαγωγή του στο Πολυτεχνείο, ενώ ήταν ο πρώτος νεκρός της αιματοβαμμένης εξέγερσης. Σχολεία όπως το 9ο Δημοτικό Πετρόπουλης έχει το όνομά του, ενώ το ίδιο ισχύει και με δρόμους της χώρας. 

Η σκισμένη μπλούζα του βρίσκεται ως έκθεμα των θυμάτων του Πολυτεχνείου ενώ χρησιμοποιήθηκε από τη χήρα του Σαλβαδόρ Αλιέντε, Χορτένσια, για να σκουπίσει τα δάκρυά της.