Ένας δάσκαλος του Ζεν είδε ένα σκορπιό να πνίγεται και προσπάθησε να τον σώσει τραβώντας τον από το νερό. Μόλις τον έβγαλε , ο σκορπιός τον τσίμπησε. Ο πόνος ήταν οξύς και ο δάσκαλος τον άφησε μονομιάς με αποτέλεσμα ο σκορπιός να ξαναπέσει στο νερό και να κινδυνεύει να πνιγεί.

Ο δάσκαλος ξαναπροσπάθησε και ο σκορπιός τον τσίμπησε ξανά.

Ένας νεαρός μαθητής  που είδε τη σκηνή πλησίασε το δάσκαλο του και του είπε:

«Με συγχωρείτε, δάσκαλε, αλλά δεν έχετε αντιληφθεί ότι κάθε φορά που προσπαθείτε να σώσετε το σκορπιό , αυτός σας τσιμπάει;»

Ο δάσκαλος απάντησε:
«Η φύση του σκορπιού είναι να τσιμπάει κι αυτό δεν θα αλλάξει. Η δική μου είναι να βοηθώ».

Στη συνέχεια ο δάσκαλος, με τη βοήθεια ενός φύλλου, έβγαλε το σκορπιό απ’ το νερό και τον έσωσε. Στράφηκε στη συνέχεια στο μαθητή του και του είπε:

«Μην αλλάξεις τη φύση σου αν κάποιος σου προξενήσει πόνο, απλά πάρε τα μέτρα σου επειδή οι άνθρωποι είναι μάλλον πάντα αχάριστοι στο καλό  που τους γίνεται. Αλλά δεν είναι λόγος να σταματήσεις να το κάνεις, να νεκρώσεις την αγάπη που ζει μέσα σου. Καθένας κυνηγά την ευτυχία, άλλοι τη δημιουργούν. Να ανησυχείς  περισσότερο για τη συνείδησή σου παρά για τη φήμη σου. Επειδή η συνείδησή σου είναι αυτό που είσαι ενώ  η φήμη σου είναι ό,τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα. Όταν η ζωή σου  παρουσιάζει χίλιους λόγους για να κλαις, δείξε ότι έχεις χίλιους λόγους για να  χαμογελάς!».

dogma.gr