Μια ομάδα επιστημόνων ανακάλυψε την προέλευση του αστεροειδή που ευθύνεται για τη μαζική εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια.
Σύμφωνα με ερευνητές από το Southwest Research Institute of Texas (SRI), ο αστεροειδής Chicxulub προήλθε από το εξωτερικό μισό της κύριας ζώνης αστεροειδών του ηλιακού συστήματος.
Ο αστεροειδής, με εκτιμώμενη διάμετρο 9,6 χιλιόμετρα, δημιούργησε έναν κρατήρα στη χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού που εκτείνεται σε 145 χιλιόμετρα.
Μάλιστα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μετά την ξαφνική και απροσδόκητη πρόσκρουση στη Γη, ο αστεροειδής εξαφάνισε περίπου το 75% της πανίδας που υπήρχε τότε στον πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων των δεινοσαύρων.
Κερατέα: Oι καπνοί από την φωτιά είναι ορατοί από το διάστημα
Αυτή η πρόσκρουση του αστεροειδούς, λοιπόν, πιστεύεται ότι ήταν υπεύθυνη για τη μαζική εξαφάνιση που οδήγησε στο τέλος της Μεσοζωικής Εποχής.
Ο Δρ Νταβίντ Νεσβόρνι, ένας εκ των συγγραφέων της σχετικής έρευνας, αποκάλυψε ότι αυτές οι νέες παρατηρήσεις θα μπορούσαν να παρέχουν πληροφορίες για άλλους μεγάλους αστεροειδείς.
Χαρακτηριστικά, ο ίδιος ανέφερε: «Αυτή η εργασία θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τη φύση του αντίκτυπου Chicxulub. Θα μας πει επίσης από πού μπορεί να προέρχονται άλλες σημαντικές επιπτώσεις από το μακρινό παρελθόν της Γης».
Επιπλέον, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τον υπερυπολογιστή «Πλειάδες» της NASA για να αναλύσουν τον τρόπο με τον οποίο οι αστεροειδείς μακριά από τον Ήλιο θα εξελιχθούν σε εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια.
Ως εκ τούτου, ένας από τους στόχους ήταν να δούμε πού βρίσκονται σήμερα οι μεγαλύτεροι αστεροειδείς.
NASA: «Επικό» βίντεο δείχνει έκλειψη Ηλίου όπως φαίνεται από το Διάστημα
Από την πλευρά του, ο Ουίλιαμ Μποτκ, ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης, υποστήριξε: «Για να εξηγήσουν την απουσία τους, αρκετές ομάδες ερευνητών στο παρελθόν έχουν προσομοιώσει τη ρήξη μεγάλων αστεροειδών και κομητών στο εσωτερικό ηλιακό σύστημα, παρατηρώντας τα κύματα κρούσεων στη Γη με το μεγαλύτερο που σχημάτισε τον Chicxulub».
Η ομάδα χρησιμοποίησε μοντέλα υπολογιστών για να μελετήσει και να αναλύσει πώς οι αστεροειδείς εξέρχονται από την τροχιά τους σε διαφορετικές περιοχές της ζώνης των αστεροειδών και προσελκύονται από πλανήτες.
Αφού παρατήρησαν περίπου 130.000 μοτίβα αστεροειδών, μαζί με δεδομένα και συμπεριφορά από άλλες γνωστές προσκρούσεις, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα αντικείμενα έχουν 10 φορές περισσότερες πιθανότητες να φθάσουν στη Γη από την εξωτερική ζώνη αστεροειδών από ό,τι εθεωρείτο.
Τέλος, ο Σιμόνε Μάρκι, ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης, σημείωσε: «Οι προσομοιώσεις της ομάδας μπορούν, για πρώτη φορά, να αναπαράγουν τις τροχιές μεγάλων αστεροειδών που πλησιάζουν τη Γη. Η εξήγησή μας για την προέλευση του μετεωρίτη Chicxulub ταιριάζει απόλυτα με αυτό που ήδη γνωρίζουμε για τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται οι αστεροειδείς».
