Σύμφωνα με τον , μετά τον ΥΦΕΞ ένας ακόμη υπουργός  θα υποβάλει την δική του.

Πρόκειται για τον υπουργό Ναυτιλίας και Νησιώτικης Πολιτικής Χρήστο Στυλιανίδη, ο οποίος ειδοποίησε πως θα υποβάλει την παραίτησή του στον Πρωθυπουργό, πλην όμως ζήτησε να φύγει από το υπουργικό σχήμα, όποτε γίνει ανασχηματισμός.

Ο λόγος που παραιτείται είναι για να προετοιμάσει ο ίδιος την υποψηφιότητά του για τις προεδρικές εκλογές στην Κύπρο.

Οι εκλογές στην Κύπρο όμως θα γίνουν τον Φεβρουάριο του 2028 και ο ίδιος θέλει να αποχωρήσει από το 2025, προκαλώντας εύλογα ερωτηματικά.

Κάτι δεν πάει καλά στην κυβέρνηση και βλέπουμε κινήσεις που δεν αφορούν μόνο προσωπικούς λόγους, ή προεδρικές υποψηφιότητες στην Κύπρο, ενώ υπουργοί κινούνται στην πολιτική Τραμπ κάνοντας μια μεγαλοπρεπή κυβίστηση  σε σχέση με την προηγούμενη ασκούμενη πολιτική της κυβέρνησης.

Πιθανόν υπουργοί με μεγάλη κοινοβουλευτική και πολιτική εμπειρία, βλέπουν τι έρχεται είτε στα εθνικά θέματα, ειδικά  με την Τουρκία, είτε στην οικονομία, και αποχωρούν διακριτικά από το κυβερνητικό σχήμα.

Ο κυπριακής καταγωγής Χρήστος Στυλιανίδης, αποχωρεί τώρα πιθανόν, για να σώσει το προσωπικό του πολιτικό προφίλ ενόψει πιθανής συμφωνίας με την Τουρκία για το Αιγαίο, για να μπορεί να βάλει υποψηφιότητα στην Κύπρο;

Ουδείς ξέρει προς το παρόν.

Πάντως το κλίμα μετά την διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά, τις χθεσινές δηλώσεις του Κώστα Καραμανλή για τις “μπηχτές” στα ελληνοτουκικά προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, οδηγούν σε ένα συμπέρασμα που σίγουρα δεν είναι θετικό για την Ελλάδα.

Κάποιοι, (δεν είναι μόνο οι Αμερικάνοι όπως κάποιοι πιστεύουν), όπως οι  Γερμανοί, Βρετανοί και Γάλλοι σύμμαχοι, που θέλουν ηρεμία με τον Ερντογάν, παρά τα λεγόμενα τους περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μας πιέζουν να τα βρούμε διότι δεν υφίσταται άρθρο 5 ( ΝΑΤΟ)  για την ΕΕ. 

Η εκλογή Τραμπ έχει φέρει τα πάνω κάτω όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στην Ελλάδα, σε όλα όσα αφορούν και τα ελληνοτουρκικά, ενώ οι απαιτήσεις για δαπάνες 5% του ΑΕΠ στην άμυνα μπορεί να προσθέσουν μεγάλα προβλήματα στην ελληνική οικονομία.

Η Ευρώπη βιώνει ήδη μια οικονομική κρίση λόγω του ουκρανικού ζητήματος, με γερμανικές εταιρείες να κλείνουν εργοστάσια αφήνοντας στον δρόμο χιλιάδες εργάτες.

Αυτή η κρίση αργά ή γρήγορα θα έρθει και στην χώρα μας, προκαλώντας τεράστια προβλήματα, στα ήδη υπάρχοντα, προκαλώντας ταυτόχρονα και πολιτική κρίση, την στιγμή που οι Τούρκοι νιώθουν πανίσχυροι μετά την Συρία.

Το πιο σωστό θα είναι όλα τα κόμματα να αναγνωρίσουν το κίνδυνο που έρχεται και να συμφωνήσουν σε μια κοινή πολιτική σε ορισμένους τομείς, και όχι σε πολιτικές που διαλύουν τις δημόσιες δομές και τον παραγωγικό ιστό της χώρας.

Αύριο ίσως να είναι αργά, για αυτό το ταχύτερο δυνατό να αναγνωριστούν οι κίνδυνοι και ετοιμαστούν σχέδια για κάθε σενάριο από εδώ και στο εξής.