To Lockheed C-130 Hercules είναι τετρακινητήριο turboprop μεταγωγικό αεροσκάφος και το κύριο τακτικό αερομεταγωγικό πολλών αεροποριών σε όλο τον κόσμο.
Σήμερα περισσότερες από 40 εκδόσεις του Ηρακλή υπηρετούν σε περισσότερες από 50 χώρες.
Τον Δεκέμβριο του 2006 το C-130 έγινε το τρίτο αεροσκάφος (μετά τοEnglish Electric Canberra τον Μάιο του 2001 και το B-52 Stratofortressτον Ιανουάριο του 2005) που έκλεισε 50 χρόνια συνεχούς χρήσης με τον αρχικό κύριο χρήστη του, σε αυτή την περίπτωση την Αμερικανική Αεροπορία.
Ικανό για βραχείες αποπροσγειώσεις από απροετοίμαστους διαδρόμους, το C-130 αρχικά σχεδιάστηκε σαν αεροσκάφος μεταφοράς φορτίου και προσωπικού και αεροδιακομιδής τραυματιών. Ο σχεδιασμός του αεροσκάφους παρείχε την απαιτουμένη ευελιξία ώστε να χρησιμοποιηθεί σε μια πλειάδα ρόλων: αποστολές αέρος-εδάφους, έρευνας και διάσωσης, αναγνωρίσεως και προγνώσεως καιρού, υποστήριξης επιστημονικών ερευνών, εναερίου ανεφοδιασμού και αεροπυροσβέσεως.
Το C-130J Super Hercules είναι η νεώτερη έκδοση του Ηρακλή και το μοναδικό μοντέλο ακόμα σε παραγωγή. Παρόλο που εξωτερικά είναι όμοιο με τον κλασσικό Ηρακλή, το C-130J είναι ένα τελείως διαφορετικό αεροσκάφος. Οι διαφορές περιλαμβάνουν τους καινούργιους Rolls-Royce Allison AE2100 turboprop κινητήρες με εξαπτέρυγες έλικες, ψηφιακά ηλεκτρονικά συστήματα, μειωμένες απαιτήσεις σε πλήρωμα (μόνο 2 πιλότους χωρίς ιπτάμενο μηχανικό και πλοηγό), αυξημένη αξιοπιστία και 27% μειωμένο λειτουργικό κόστος. Το C-130J είναι διαθέσιμο στην κανονική ή την επιμηκυμένη έκδοση C-130J-30. Η Lockheed έλαβε την πρώτη παραγγελία για το νέο μοντέλο από την Βασιλική Αεροπορία, που παρήγγειλε 25 αεροσκάφη. Οι πρώτες παραδόσεις ξεκίνησαν το 1999 ως Hercules C.Mk 4 (C-130J-30) και Hercules C.Mk 5 (C-130J).
Ο μεγαλύτερος χρήστης προβλέπεται να είναι η Αμερικανική Αεροπορία, η οποία παραγγέλνει συνεχώς αυξανόμενους αριθμούς αεροσκαφών, αν και το 2005 το Αμερικανικό Κογκρέσο ανακοίνωσε ότι οι παραγγελίες θα μειωθούν δραματικά. Οι χρήστες του C-130J, πέρα από την Αμερικανική Αεροπορία, είναι το Σώμα των Αμερικανών Πεζοναυτών (το ιπτάμενο τάνκερ KC-130J), η Αμερικανική Εθνοφρουρά, η Αμερικανική Ακτοφυλακή, η Βασιλική Αεροπορία, η Βασιλική Αεροπορία της Αυστραλίας, η αεροπορία της Δανίας και η Ιταλική Αεροπορία. Οι συνολικές παρραγγελίες για το C-130J είχαν φτάσει τις 186 τον Δεκέμβριο του 2006.
Η Lockheed προσέφερε τέσσερα C-130J στην Γερμανική Αεροπορία με καθεστώς ενοικίασης, για όσο διάστημα αναμένει το Airbus A400M, όμως η πρόταση απορρίφθηκε ως ακριβή.
Η Ινδική Αεροπορία έχει υποβάλλει πρόταση για να αποκτήσει έξι C-130J και η πώληση αναμένεται να οριστικοποιηθεί στα μέσα του 2007.
Το Νοέμβριο του 2006 η Καναδική Αεροπορία ανακοίνωσε την αντικατάσταση των CC-130E και H με 17 νέα μεταγωγικά. Άμεσοι ανταγωνιστές για αυτή την παραγγελία αναμενόταν να είναι τα C-130J και A400M. Η Καναδική κυβέρνηση ανεπίσημα έχει αναθέσει στην Lockheed την παραγωγή του C-130J, επιρρίπτοντας έλλειψη δοκιμαστικών πτήσεων και συγκριτικών στοιχείων για το A400M, καθώς και αμφιβολίες ότι θα μπορεί να παραδοθεί εντός των χρονοδιαγραμμάτων.
Τέλος, η Βασιλική Αεροπορία της Νορβηγίας ενδιαφερόταν να αποκτήσει τέσσερα C-130J, όμως η ιδέα εγκαταλείφθηκε όταν ανακαλύφθηκε ότι το C-130 δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί σε καταστάσεις δυνατού αέρα.
