Πρόκειται για περίπου 200 τεράστιες πατημασιές, οι οποίες δημιουργήθηκαν πριν από 166 εκατομμύρια χρόνια σε ασβεστολιθικό δάπεδο.
Οι πατημασιές αποκαλύπτουν τη διέλευση δύο διαφορετικών ειδών δεινοσαύρων, του κητιόσαυρου και του μεγαλόσαυρου, σύμφωνα με το BBC. Οι μακρύτερες διαδρομές έχουν μήκος 150 μέτρα, αλλά θα μπορούσαν να επεκταθούν πολύ περισσότερο καθώς έχει ανασκαφεί μόνο μέρος του λατομείου.
«Πρόκειται για μια από τις πιο εντυπωσιακές τοποθεσίες διέλευσης δεινοσαύρων που έχω δει ποτέ, από άποψη κλίμακας, δηλαδή του πλήθους των πατημασιών», δήλωσε η καθηγήτρια Kirsty Edgar, μικροπαλαιοντολόγος από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ.
«Μπορείτε να κάνετε ένα βήμα πίσω στο χρόνο και να πάρετε μια ιδέα για το πώς θα ήταν, αυτά τα τεράστια πλάσματα που απλώς περιφέρονται τριγύρω», συμπλήρωσε.
Τα ίχνη εντοπίστηκαν για πρώτη φορά από τον Gary Johnson, έναν εργάτη στο Dewars Farm Quarry, ενώ οδηγούσε έναν εκσκαφέα. «Βασικά καθάρισα το δάπεδο και χτύπησα μια λακκούβα και νόμιζα ότι ήταν απλώς μια ανωμαλία στο έδαφος», είπε. «Αλλά μετά έφτασα σε άλλο σημεία, μετά από τρία μέτρα κατά μήκος, και χτύπησα πάλι λακκούβα. Συνέχισα για τρία μέτρα και πέτυχα πάλι λακκούβα», ανέφερε.
Οι έρευνες στο λατομείο
Στις έρευνες στο λατομείο συμμετείχαν πάνω από 100 επιστήμονες, φοιτητές αλλά και εθελοντές που εντόπισαν πέντε διαφορετικά μονοπάτια με πατημασιές. Στα τέσσερα περπάτησαν σαυρόποδα όπως ο κητιόσαυρος ενώ στο πέμπτο θεωρείται πως τα ίχνη ανήκουν σε έναν μεγαλόσαυρο.
«Κάτι πρέπει να συνέβη για να διατηρηθούν» οι πατημασιές, είπε ο καθηγητής Ρίτσαρντ Μπάτλερ, παλαιοβιολόγος από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ.
«Δεν ξέρουμε ακριβώς τι, αλλά μπορεί να έβρεξε γεγονός που εναπόθεσε ένα φορτίο ιζημάτων πάνω από τα ίχνη και διατηρήθηκαν αντί να ξεπλυθούν», ανέφερε.
Η ομάδα μελέτησε λεπτομερώς τα μονοπάτια κατά τη διάρκεια της ανασκαφής. Τράβηξαν περισσότερες από 20.000 φωτογραφίες για να δημιουργήσουν τρισδιάστατα μοντέλα των μεμονωμένων αποτυπωμάτων.
«Το υπέροχο με ένα αποτύπωμα δεινοσαύρου, ειδικά αν διαθέτουμε ολόκληρη τη διαδρομή, είναι ότι πρόκειται για στιγμιότυπο από τη ζωή του ζώου», εξήγησε ο καθηγητής Μπάτλερ.
«Μπορείς να μάθεις πράγματα για το πώς κινήθηκε αυτό το ζώο. Μπορείς να μάθεις ακριβώς πώς ήταν το περιβάλλον στο οποίο ζούσε. Έτσι οι πατημασιές μας δίνουν ένα εντελώς διαφορετικό σύνολο πληροφοριών που δεν μπορείτε να ληφθεί από το αρχείο απολιθωμάτων οστών», ανέφερε.
