Ενενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος στις βραβεύσεις των «χρυσών αγαλματιδίων» και σίγουρα υπάρχουν «ιερά τέρατα» του κινηματογράφου που δεν έχουν πάρει ποτέ Όσκαρ.  

Για παράδειγμα όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν κορυφαίοι σκηνοθέτες, με μεγαλύτερη ίσως προσφορά από κάποιος που βραβεύτηκαν, οι οποίοι  έμειναν χωρίς Όσκαρ. Άλλωστε πίσω από τα Όσκαρ βρίσκονται τεράστια επιχειρηματικά και άλλα συμφέροντα και όπως είχε αποκαλύψει πριν λίγο καιρό η Σούζαν Σάραντον τα Όσκαρ «αγοράζονται», ενώ άφησε και άλλες αιχμές για τον τρόπο με τον οποίο δίνονται τα χρυσά αγαλματάκια στους «τυχερούς».

Αυτοί είναι λοιπόν οι πιο «αδικημένοι» σκηνοθέτες στην ιστορία των Όσκαρ

 Τσάρλι Τσάπλιν

Ναι, δεν είναι αστείο ούτε τυπογραφικό λάθος. Ο εκ των κορυφαίων κινηματογραφιστών και ηθοποιών του 20ου αιώνα δεν έχει βραβευτεί ούτε μια φορά από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών για τις αριστουργηματικές ταινίες του. Στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου έπεσε σε δυσμένεια λόγω των αριστερών πεποιθήσεών του, ενώ και η λατρεία του για τις γυναίκες, ειδικά της μικρής ηλικίας, του δυσκόλεψαν τη ζωή. Πέντε χρόνια πριν πεθάνει στην Ελβετία, το 1972 η Ακαδημία τον βράβεψε με ειδικό τιμητικό Όσκαρ, για τη συνεισφορά του στον κινηματογράφο.

Ακίρα Κουροσάβα

Στους νεότερους μπορεί να μη λέει πολλά το όνομα του Ιάπωνα σκηνοθέτη Ακίρα Κουροσάβα (1910-1998), αλλά κατ' ομολογία των μεγαλύτερων νεότερων σκηνοθετών του αμερικανικού και παγκόσμιου κινηματογράφου (Σπίλμπεργκ, Σκορτσέζε, Σέρτζιο Λεόνε, Τζορτζ Λούκας), υπήρξε ο «δάσκαλος», αυτός που τους ενέπνευσε.

Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

Αν και προτάθηκε τρεις φορές για Όσκαρ και δεν κέρδισε κανένα, ο διάσημος Σουηδός σκηνοθέτης Ίνγκμαρ Μπέργκμαν έκανε μια ολόκληρη δική του σχολή στον κινηματογράφο. Ο δημιουργός της «Έβδομης Σφραγίδας» και ίσως ο εκ των πατέρων του υπαρξιακού κινηματογράφου, έβαλε τις προσωπικές σχέσεις σε πρώτο πλάνο στις ταινίες του. Γιος ενός λουθηρανού πάστορα και μιας φιλότεχνης μητέρας που λαχταρούσε διαζύγιο αλλά έπαψε νωρίς να το διεκδικεί, ο Μπέργκμαν δέχτηκε μια ανατροφή βασισμένη σε έννοιες όπως αμαρτία, εξομολόγηση, τιμωρία, συγχώρεση. Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα από τις ταινίες του άσκησε δριμεία κριτική τόσο στην εκκλησία όσο και στην εξουσία.

Στάνλεϊ Κιούμπρικ

Ίσως ότι ακόμη και σήμερα οι πολιτικές του αντιλήψεις παραμένουν μυστήριο και οι τολμηρές του θέσεις ενοχλητικές, όπως και ο αντικομφορμισμός του, που ήταν διάχυτος σε κάθε του ταινία να απαντούν και στο ερώτημα γιατί ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ δεν έλαβε ποτέ το Όσκαρ, παρότι είχε προταθεί με αυτό τέσσερις φορές.

Όρσον Γουέλς

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι κανείς στο Χόλιγουντ δεν του συγχώρεσε τη μεγαλοφυΐα του. Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Όρσον Γουέλς έγινε παγκοσμίως γνωστός το 1938 με τη ραδιοφωνική του μετάδοση «ο πόλεμος των κόσμων» όταν έπεισε εκατομμύρια Αμερικανούς ακροατές του ραδιοφώνου ότι εξωγήινοι από τον Άρη εισέβαλαν στη Γη. Ωστόσο, αυτό δεν ήταν τίποτα μπροστά στην ταινία «Πολίτης Κέιν», που γύρισε και πρωταγωνίστησε ο ίδιος σε ηλικία μόλις 25 ετών.

Άλφρεντ Χίτσκοκ

Ο «μετρ του σασπένς» έμεινε κι αυτός έξω από τα Όσκαρ. Ακόμη ένας αγαπημένος του κινηματογραφόφιλου κοινού, της κριτικής και των Ευρωπαίων κυρίως σκηνοθετών, που δεν κατάφερε να κερδίσει το Όσκαρ. Ο Χίτσκοκ είχε δύο περιόδους στην καριέρα του, την αγγλική και την αμερικανική, όπου γύρισε και τις περισσότερες και πιο πετυχημένες ταινίες του. Ιδιοφυής, μεγαλομανής, αφοριστικός, λεπτολόγος (σχεδίαζε τα πλάνα του πρώτα στο χαρτί), με εμμονές, όπως οι ξανθιές πρωταγωνίστριες. Στις συνεντεύξεις του και ειδικά στη συνομιλία του με τον Φρανσουά Τριφό, απαξίωνε πολλούς από τους πρωταγωνιστές του, που τους χαρακτήριζε ηλίθιους ή ατάλαντους, ενώ δεν έκρυβε και την αντιπάθειά του προς τους Αμερικανούς.