Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», ο πρώην επικεφαλής του Euroworking Group, υποστηρίζει ότι υπήρξαν δύο επεισόδια από τα οποία προέκυψε μεγάλη πιθανότητα η Ελλάδα να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη, ένα το 2012 και ένα το 2015.

«Η μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο επεισοδίων ήταν ότι το 2012 η ελληνική κυβέρνηση σαφώς ήθελε να παραμείνει στην Ευρωζώνη», σημειώνει ο κ. Βίζερ και προσθέτει: «Το 2015 τα πράγματα ήταν σαφώς διαφορετικά: η τακτική της ελληνικής κυβέρνησης κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015 έδειξε σαφώς ότι η παραμονή στην Ευρωζώνη δεν αποτελούσε μέγιστη προτεραιότητα και ότι ορισμένοι εκ των πρωταγωνιστών απολάμβαναν να οδηγούν τα πράγματα στα άκρα».

Απαντώντας αναφορικά με το ποια ήταν η πιο κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα, που θυμάται κατά τη διάρκεια της εξαετούς θητείας του ως επικεφαλής του Euroworking Group σημειώνει: «Έχουμε αρκετές υποψήφιες για αυτόν τον τίτλο, ενώ οι σχέσεις μεταξύ των διαφόρων ελληνικών κυβερνήσεων κατά τη διάρκεια των ετών της κρίσης και των θεσμών δεν ήταν σχεδόν ποτέ χωρίς εντάσεις. Είχα ανέκαθεν την εντύπωση ότι στη Ελλάδα- περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο κράτος –μέλος που ήταν στο πρόγραμμα – όλοι κατηγορούσαν “τους άλλους “για όλα τα προβλήματα: είτε τους πολιτικούς αντιπάλους , είτε ορισμένα ή όλα τα θεσμικά όργανα, είτε άλλα κράτη-μέλη. Αυτό σήμαινε ότι τα προγράμματα προσαρμογής θεωρούνταν ως επιβεβλημένα στην Ελλάδα και σε καμία περίπτωση ως μια προσπάθεια επίλυσης των υποκείμενων προβλημάτων που οδήγησαν στην ελληνική κρίση. Υπήρξαν δύο επεισόδια που υπήρξε μεγάλη πιθανότητα η Ελλάδα να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη: ένα το 2012 και ένα το 2015. Η μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο επεισοδίων ήταν ότι το 2012 η ελληνική κυβέρνηση σαφώς ήθελε να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Η αποχώρηση της Ελλάδας θα ήταν οικονομικά καταστροφική αλλά θα είχε επίσης σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή οικονομία-ενδεχομένως πολύ πιο πέρα. Το 2015 τα πράγματα ήταν σαφώς διαφορετικά: η τακτική της ελληνικής κυβέρνησης κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015 έδειξε σαφώς ότι η παραμονή στην Ευρωζώνη δεν αποτελούσε μέγιστη προτεραιότητα και ότι ορισμένοι εκ των πρωταγωνιστών απολάμβαναν να οδηγούν τα πράγματα στα άκρα. Η κατάσταση ήταν επίσης διαφορετική υπό την έννοια ότι για την υπόλοιπη Ευρώπη, αν η Ελλάδα αποχωρούσε, οι οικονομικές συνέπειες δεν θα ήταν τόσο τρομερές όπως τρία χρόνια πριν. Αυτό καθιστά ακόμη πιο εποικοδομητικό και θετικό το ότι καταφέραμε να έχουμε ένα αίσιο τέλος γιατί η Ελλάδα είναι ένα σεβαστό και πολύτιμο μέλος της Ευρωζώνης».