Όταν γράφεται ιστορία πρέπει να την αφουγκράζεσαι, να την μυρίζεις, να την εισπράττεις, να αντιλαμβάνεσαι το μέγεθός της, την ώρα που συμβαίνει. Όχι, μετά. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος...
Την ώρα που ο Ντιέγκο Μπίσεσβαρ με ένα παμπόνηρο, μαεστρικό, απρόβλεπτο «μυτάκι» εκτός περιοχής άφηνε όρθιο τον Αντρέ Ονάνα κι έκανε το 0-1 μες το Άμστερνταμ στο 23ο λεπτό του επαναληπτικού με τον Άγιαξ έγραφε -εν αγνοία του- ιστορία. Έκτοτε, καμία ομάδα, σε καμία διοργάνωση, δεν πήρε κεφάλι στο σκορ επί του Αίαντα!
Αισίως συμπληρώσαμε 11 γεμάτα παιχνίδια κι άλλα 67 λεπτά από εκείνο το τραυματικό βράδυ για τον ΠΑΟΚ, το όλον 1057 αγωνιστικά λεπτά και το κοντέρ γράφει. Εκείνο το βράδυ ο Άγιαξ δοκίμασε τις αντοχές του, άγγιξε τα όρια του, άντεξε, «ψήλωσε», μετεξελίχθηκε, ωρίμασε. Ο ΠΑΟΚ τον «τέντωσε» όσο καμία άλλη ομάδα, η παραμόρφωση όμως ήταν ελαστική και σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής το σώμα επέστρεψε στην φυσιολογική του κατάσταση.
Όταν γράφεται ιστορία πρέπει να την αφουγκράζεσαι, να την μυρίζεις, να την εισπράττεις, να αντιλαμβάνεσαι το μέγεθός της, την ώρα που συμβαίνει. Όχι, μετά.
Την ώρα που ο αειθαλής Γιάν Κλάας
