Λιγότερο από έξι χιλιόμετρα πριν από το σημείο που το ποτάμι Bidasoa, κοντά στα γαλλο-ισπανικά σύνορα, αδειάζει στον Ατλαντικό Ωκεανό, βρίσκεται ένα μικρό νησί που ονομάζεται Pheasant (φασιανός). Στο ιστορικό νησί, το 1659, εκπρόσωποι από τη Γαλλία και την Ισπανία συναντήθηκαν και υπέγραψαν τη Συνθήκη των Πυρηναίων, που τελείωσε επίσημα τον Τριακονταετή Πόλεμο.

Η συνθήκη προέβλεψε επίσης ένα νέο σύνορο που εκτείνεται κατά μήκος των Πυρηναίων και στη συνέχεια ακολουθεί τον ποταμό Bidasoa στον Βισκαϊκό κόλπο στον Ατλαντικό Ωκεανό, λειτουργώντας σαν ένα φυσικό σύνορο μεταξύ Γαλλίας και Ισπανίας. Όπως συμβαίνει συνήθως με τα σύνορα που ακολουθούν την πορεία ενός ποταμού, τα γαλλο-ισπανικά σύνορα χωρίζουν τον ποταμό στη μέση. Θεωρητικά, τα σύνορα θα έπρεπε να χωρίζουν το νησί Pheasant στα δύο δίνοντας το μισό σε κάθε χώρα ή να το παρακάμπτουν αποδίδοντας την κυριαρχία σε μία από τις δύο όμορες χώρες. Ωστόσο η συνθήκη των Πυρηναίων προέβλεψε μια διαφορετική και κάπως παράδοξη ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία ορίζεται συγκυριαρχία στο νησί.

Το παράδοξο έγκειται στο γεγονός ότι στο νησί δεν έχουν ταυτόχρονη κυριαρχία τα δύο κράτη αλλά εναλλάξ για μια περίοδο 6 μηνών. Έτσι για έξι μήνες το χρόνο, το νησί Pheasant είναι γαλλικό ενώ για τους επόμενους έξι ανήκει στην ισπανική επικράτεια.

Πριν από τον πόλεμο και την υπογραφή της συνθήκης, το καθεστώς του νησιού Pheasant ήταν απροσδιόριστο. Ως ουδέτερος χώρος χρησιμοποιήθηκε συχνά ως τόπος συνάντησης μεταξύ Γάλλων και Ισπανών ηγετών και ως χώρος όπου πραγματοποιούνταν οι ανταλλαγές αιχμαλώτων κατά τον πόλεμο. Ως αποτέλεσμα, στο νησί έγιναν πολλά σημαντικά ιστορικά γεγονότα.

Το νησί Pheasant είναι ακατοίκητο, άλλωστε η έκτασή του είναι μόλις 6,5 στρέμματα, με αποτέλεσμα να αποφεύγονται πλήθος προβλημάτων που θα μπορούσε να δημιουργήσει η συγκυριαρχία δύο χωρών.

Κάθε έξι μήνες αξιωματούχοι της Ισπανίας και της Γαλλίας συναντιούνται στο νησί σε μία τελετή παράδοση-παραλαβής της κυριαρχίας του.