Στις 16 Ιουνίου κάνει «πρεμιέρα» στο Παρίσι η φετινή διοργάνωση του Paris Air Show, μία από τις σημαντικότερες σχετικές εκδηλώσεις στον κόσμο, η οποία θα είναι γεμάτη με πρεμιέρες αεροσκαφών όλων των μορφών και μεγεθών, αλλά καμία από αυτές δεν φαίνεται να είναι τόσο αναμενόμενη όσο αυτή του WindRunner.
Το όνομα αφορά σε ένα φορτηγό αεροσκάφος που ήδη περιγράφεται ως το μεγαλύτερο στον κόσμο από άποψη μήκους και όγκου. Έχει μήκος 108 μέτρα, μεγαλύτερο από το θρυλικό Antonov An-225 Mriya, το οποίο έφτανε τα 84 μέτρα, και διαθέτει μια αποθήκη φορτίου με χωρητικότητα 7.700 κυβικών μέτρων.
Οι προηγούμενες προδιαγραφές ανέφεραν ότι η χωρητικότητα θα ήταν λίγο μεγαλύτερη, 8.200 κυβικά μέτρα, αλλά ακόμη και με τα αναθεωρημένα νούμερα αυτό εξακολουθεί να είναι πολύ περισσότερο από αυτό που μπορεί να φιλοξενήσει το Airbus BelugaXL, το οποίο είναι 2.209 κυβικά μέτρα φορτίου.
Το αεροπλάνο βρίσκεται στα σκαριά στη Radia, μια εταιρεία που ιδρύθηκε πριν από περίπου εννέα χρόνια από ανθρώπους που δούλευαν για το MIT και την Boeing.
Αρχικά, προοριζόταν αποκλειστικά ως μέσο μεταφοράς πτερυγίων ανεμογεννητριών μήκους 105 μέτρων, αλλά στο μεταξύ η ευρύτερη αεροπορική βιομηχανία το έλαβε υπόψη της και το WindRunner εξετάζεται πλέον και για τη μεταφορά δορυφόρων και τεθωρακισμένων οχημάτων, εφόσον το συνολικό βάρος του φορτίου δεν υπερβαίνει τους 72,6 μετρικούς τόνους (72.575 κιλά).
Αν και γνωρίζουμε ένα ή δύο πράγματα για το μέγεθος και τις δυνατότητες του αεροπλάνου, οι ακριβείς τεχνικές προδιαγραφές του δεν είναι γνωστές. Δεν γνωρίζουμε, για παράδειγμα, τι είδους κινητήρες θα χρησιμοποιεί, αν και γνωρίζουμε ότι θα είναι τέσσερις και ότι θα πρέπει να επιτρέπουν στο αεροσκάφος να φτάνει σε ύψος 41.000 ποδών (σχεδόν 12.500 μέτρα) και σε απόσταση 1.996 χλμ.
Καθώς πλησιάζει η αεροπορική έκθεση του Παρισιού στα μέσα Ιουνίου, η Radia θεώρησε σκόπιμο να μοιραστεί τα ονόματα αρκετών εταιρειών που έχουν προσληφθεί για την ανάπτυξη του αεροπλάνου. Είναι πέντε, και η καθεμία θα χειριστεί ένα διαφορετικό τμήμα του αεροπλάνου.
Η ισπανική Aciturri Aeronáutica, η οποία δραστηριοποιείται στην κατασκευή σύνθετων αεροκατασκευών, έχει αναλάβει την κατασκευή της ουραίας δομής του WindRunner. Η βραζιλιάνικη Akaer Engenharia, από την άλλη πλευρά, θα αναλάβει την καμπίνα υπό πίεση και την ενσωμάτωση βασικών συστημάτων.
Ακολουθεί η Astronautics Corporation of America από το Ουισκόνσιν, η οποία έχει οριστεί ως υπεύθυνη για την ανάπτυξη και ενσωμάτωση των συστημάτων αεροηλεκτρονικής του αεροπλάνου. Η βρετανική Element Materials Technology είναι από τώρα υπεύθυνη για την ενσωμάτωση του συστήματος καυσίμου. Τέλος, μια αμερικανική εταιρεία που ονομάζεται Ingenium Technologies θα αναπτύξει το σύστημα ελέγχου υψηλής ανύψωσης.
Όταν θα είναι έτοιμο να πετάξει (δεν είναι ακόμη σαφές πότε θα γίνει αυτό), το WindRunner θα διαθέτει άνοιγμα φτερών 80 μέτρων και θα πρέπει να χρησιμοποιεί την τετράδα των κινητήρων του για να φτάσει σε ταχύτητες έως και 0,6 Mach (460 mph/741 kph).
Μια ενδιαφέρουσα πτυχή του αεροπλάνου είναι ότι, παρά το γιγαντιαίο μέγεθός του, θα μπορεί να απογειώνεται και να προσγειώνεται από και σε μη προετοιμασμένες επιφάνειες. Αυτή η ικανότητα γεννήθηκε από τον αρχικό σκοπό του αεροπλάνου, ο οποίος θα το έβαζε να μεταφέρει πτερύγια ανεμογεννητριών σε απομακρυσμένες τοποθεσίες.
Σύμφωνα με τη Radia, το WindRunner μπορεί να κάνει τη δουλειά του από μη ασφαλτοστρωμένους διαδρόμους μήκους 1.800 μέτρων και δεν απαιτεί άλλου είδους εξειδικευμένη υποδομή εδάφους. Αυτό το καθιστά ιδανικό και για αποστολές αντιμετώπισης καταστροφών, αλλά και για στρατιωτική χρήση.
Στην πραγματικότητα, νωρίτερα τον Μάιο, η Radia και η Διοίκηση Μεταφορών των ΗΠΑ (USTRANSCOM) σύναψαν συμφωνία με στόχο την έρευνα της "σκοπιμότητας και της επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας του WindRunner ως δυνητικής επιλογής εμπορικού μεταφορέα για την υποστήριξη κρίσιμων αναγκών εφοδιαστικής και μεταφοράς του Υπουργείου Άμυνας".
Σε μια προσπάθεια να ανοίξει τις πόρτες για πιθανές στρατιωτικές εφαρμογές, η USTRANSCOM θα εξετάσει επίσης την υλικοτεχνική υποδομή που σχετίζεται με τη λειτουργία ενός τέτοιου αεροπλάνου, τη διαχείριση του φορτίου του και την καταλληλότητα των αεροδρομίων για διάφορα προφίλ αποστολών.
Δεν είναι σαφές ποια μορφή θα έχει το αεροπλάνο WindRunner που μεταφέρει η Radia στο Παρίσι, αλλά σίγουρα δεν μιλάμε για ένα πλήρως λειτουργικό μηχάνημα. Ακόμα κι έτσι, και παρά το γεγονός ότι πιθανότατα δεν θα έχουμε να κάνουμε ούτε με μια έκδοση του αεροπλάνου σε πλήρες μέγεθος, η θέα ενός τέτοιου γίγαντα θα πρέπει να είναι κάτι που θα θυμούνται οι άνθρωποι που θα βρίσκονται εκεί.
