Η Λίβερπουλ εμφανίστηκε ιδιαίτερα χαλαρή και με δύο σημαντικά λάθη στην αμυντική της γραμμή χάρισε τη νίκη στην Άρσεναλ με 2-1 και διατηρεί ακόμα μαθηματικές ελπίδες για ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.
Ήταν σαν να έβλεπες την παλιά Λίβερπουλ. Εκείνη με τον Κάριους κάτω από τα δοκάρια, που «έτρεμε» σε κάθε φάση. Εκείνη που είχε άμυνα που μπορούσε να δωρίσει γκολ ανά πάσα ώρα και στιγμή. Εκείνη που εφεύρισκε μοναδικούς τρόπους για να χάνει δικά της παιχνίδια, παρότι κυριαρχούσε στο γήπεδο.
Αυτή η αυτοκαταστροφική Λίβερπουλ είχε εξαφανιστεί με τον Γιούργκεν Κλοπ στο τιμόνι, αλλά η ραστώνη μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος την έχει επαναφέρει στο προσκήνιο.
Η κανονική Λίβερπουλ θα κέρδιζε το συγκεκριμένο παιχνίδι στο Emirates όσες φορές κι αν γινόταν αυτό. Όχι μόνο διότι προηγήθηκε νωρίς με τον Σαντιό Μανέ (20’, 0-1), όχι γιατί έπαιξε τον αντίπαλο σαν την γάτα με το ποντίκι (69%-31% η κατοχή, 24-3 οι τελικές), αλλά διότι δεν θα έκανε τόσο φτηνά λάθη στις φάσεις των γκολ.
Στην φάση του 1-1 που έρχεται από τον Λακαζέτ (32’) ο Βίρτζιλ Φαν Ντάικ ενεργεί σαν ερασιτέχνης αμυντικός και πουλάει την μπάλα σε σημείο που δεν πρέπει. Λίγο αργότερα (44’) τον μιμείται ο Άλισον, ο οποίος δίνει καθαρή ευκαιρία στην Άρσεναλ, που μετουσιώνεται σε γκολ από τον Νέλσον (44’, 2-1).
Η επανάληψη ήταν το απόλυτο μονότερμα. Μία Λίβερπουλ εγκατεστημένη στην περιοχή του Μαρτίνες, αλλά ανήμπορη να κάνει ακόμα και πράγματα αυτονόητα για την κλάση των παικτών της.
Η Άρσεναλ που συνηθίζει να δωρίζει γκολ και παιχνίδια στους αντιπάλους της, αυτή τη φορά στάθηκε βράχος και με αυτό το ανέλπιστο με βάση την εικόνα του ματς 2-1, η ομάδα του Αρτέτα ανέβηκε στους 53 βαθμούς και διατηρεί ακόμα μαθηματικές ελπίδες για ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.
