Ένα φιλόδοξο σχέδιο για την «αποκατάσταση των πάγων» της Αρκτικής κέρδισε το δεύτερο βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό ευρεσιτεχνίας του Association of Siamese Architects.
Η σύλληψη ακούγεται τρελή, είναι ωστόσο ιδιοφυής. Ειδικά σχεδιασμένα πλοία θα επιχειρήσουν να «ξαναπαγώσουν» την Αρκτική, αφήνοντας μεγάλα κομμάτια πάγου εκεί που έστεκαν κάποτε τα μεγαλοπρεπή παγόβουνα που ρήμαξε η κλιματική αλλαγή.
Επανάσταση στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής υπόσχονται να φέρουν τα ειδικά σχεδιασμένα «πλοία καταψύκτες» που φιλοδοξούν να αποκαταστήσουν τις διαλυμένες εκτάσεις των πάγων που έχουν λιώσει στην Αρκτική, επαναφέροντας την ισορροπία που έχει διαταραχθεί στο πολικό οικοσύστημα.
Το φιλόδοξο αυτό πρόγραμμα κέρδισε το δεύτερο βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό ευρεσιτεχνίας του Association of Siamese Architects. Παρόλα αυτά, δεν είναι λίγοι εκείνοι που εξακολουθούν να αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα του όλου εγχειρήματος, όσο και τις πιθανότητες επιτυχίας του.
Επειδή όμως η κατάσταση στον Αρκτικό Ωκεανό, όπου οι πάγοι λιώνουν με ραγδαίους ρυθμούς, είναι απελπιστικοί, οι επιστήμονες μοιάζουν αποφασισμένοι να δοκιμάσουν τα πάντα, προκειμένου – αν μη τι άλλο – να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα του οικοσυστήματος της περιοχής που πλέον κινδυνεύει με αφανισμό.
Το παραδέχεται άλλωστε και ο ίδιος ο Ινδονήσιος σχεδιαστής και επικεφαλής του σχεδίου, Faris Rajak Kotahatuhaha, λέγοντας ότι στόχος της όλης προσπάθειας είναι «η αποκατάσταση του πολικού οικοσυστήματος που έχει άμεσες επιπτώσεις στην ισορροπία του κλίματος στον πλανήτη μας».
Τα εν λόγω πλοία θα έχουν τη δυνατότητα να συλλέγουν υποβρυχίως μεγάλες ποσότητες θαλάσσιου νερού στην Αρκτική και στη συνέχεια να απομακρύνουν το αλάτι προκειμένου το νερό να μπορεί να παγώσει ευκολότερα. Ειδικά σχεδιασμένες τουρμπίνες θα καταψύχουν στη συνέχεια το νερό, δημιουργώντας τεράστια εξάγωνα κομμάτια πάγου τα οποία θα απελευθερώνουν στη θάλασσα.
Ο Kotahatuhaha δεν έχει αυταπάτες για το σχέδιο του και τονίζει ότι δεν είναι κάτι που θα αποτρέψει την κλιματική αλλαγή, θα συμβάλλει ωστόσο αποφασιστικά – όπως υποστηρίζει – στην μείωση της ανόδου της στάθμης της θάλασσας, που θα μπορούσε να αποβεί καταστροφική για το περιβάλλον και τις ζωές εκατ. ανθρώπων στον πλανήτη.
Επιστήμονες εμφανίζονται επιφυλακτικοί για το εγχείρημα, υπογραμμίζοντας ότι για να έχει αποτέλεσμα θα έπρεπε να εφαρμοσθεί σε τεράστια κλίμακα. Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, είναι σαν να προσπαθείς να σώσεις έναν πύργο από άμμο την ώρα που έρχεται ένα μεγάλο κύμα, κρύβοντάς τον μέσα σε ένα χάρτινο κύπελλο. Κάποιοι από αυτούς κρούουν μάλιστα και τον κώδωνα του κινδύνου περαιτέρω υπερθέρμανσης, λόγω της θερμότητας που θα απαιτείται για όλη τη διαδικασία της δημιουργίας των πάγων.
Σε κάθε περίπτωση, τονίζουν, τα συγκεκριμένα πλοία θα πρέπει να λειτουργούν με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, καθώς, σε διαφορετική περίπτωση, αντί να δώσουν μία λύση, θα μπορούσαν να είναι και αυτά, μέρος του προβλήματος.
