Η χειροτονία του Μητροπολίτη Περιστερίου τελέσθηκε σήμερα το πρωί στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών από τον Αρχιεπίσκοπο. Παρέστησαν Αρχιερείς, κλήρος και λαός, ενώ τηρήθηκαν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας κατά της μετάδοσης του κορονοϊού covid-19.

Στον σύντομο λόγο του ο Μητροπολίτης Περιστερίου ευχαρίστησε τον Αρχιεπίσκοπο για την στήριξή του, αλλά και σε όλους τους Αρχιερείς και τόνισε ότι στο Ιερό Σώμα της Ιεραρχίας δηλώνει «Συνοδική υπακοή, η οποία συνεπάγεται υπέρβαση του όποιου προσωπικού μου προτάγματος και ένταξή του στην συνοδικότητα της Εκκλησίας και στην τελική συνοδική βούληση του Ιερού Σώματος. Το δε μυστήριο ενότητας του Αρχιεπισκόπου της Εκκλησίας μας, ως του Πρώτου της Αποστολικής Παράδοσης, θα αποτελεί για μένα στο εξής πυξίδα στην αρχιερατική μου διακονία».

Ο Αρχιεπίσκοπος ανέφερε ότι η επιλογή ενός ανθρώπου της μάχιμης θεολογικής επιστήμης δεν είναι καθόλου τυχαία για το Σώμα της Ιεραρχίας. Με την επιλογή αυτή η Ιεραρχία θέλησε να επικαιροποιήσει τη σπουδαιότητα του θεολογικού λόγου στο σήμερα. Είναι αλήθεια ότι για τους περισσότερους χριστιανούς ο θεολογικός
λόγος ταυτίζεται με κάτι θεωρητικό, ακαδημαϊκό και σχολαστικό, κάτι που αδικεί την αξία του. Στην δική μας ορθόδοξη παράδοση ο Θεολογικός λόγος είναι όντως θεολογικός, μόνο όταν επιδρά στην καθημερινότητά μας, όταν έχει υπαρξιακές συνέπειες στον τρόπο που ζούμε. Επομένως ο θεολογικός λόγος είναι ουσιαστικός όταν συνδυάζει την θεωρία και την πράξη. Μία θεωρία που δεν μετουσιώνεται σε πράξη καταντά βερμπαλιστική και άχρηστη, αλλά και μία πράξη που δεν είναι θεμελιωμένη σε ορθόδοξα κριτήρια, όπως μας τα παρέδωσε ο Χριστός και οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας, δεν διαφέρει σε τίποτε από την οποιαδήποτε πράξη μιας άλλης θρησκείας φιλοσοφίας η πολιτικής οντότητας».

Κάνοντας αναφορά στην πανδημία που πλήττει και την χώρα μας ο Αρχιεπίσκοπος σημείωσε ότι «η πανδημία έφερε στην επιφάνεια την σπουδαιότητα του θεολογικού λόγου. «Διότι η φύση των πανδημιών, των ασθενειών, σχετίζεται με το θάνατο. Και ο θάνατος για την ορθόδοξη αντίληψη είναι κάτι αφύσικο, έξω από το σχέδιο του θεού. Επομένως, η πανδημία με έναν γενικευμένο τρόπο απειλεί τη ζωή, καταστρέφει κάθε ανθρώπινη δομή, σπέρνοντας παντού πανικό και απελπισία. Σε τέτοιες κρίσεις κρίνεται ιδιαιτέρως η αποτελεσματικότητα και η ποιότητα των πολιτικών, κοινωνικών και θρησκευτικών δομών. Σε αυτό το πλαίσιο της πίεσης και η Εκκλησία μας κλήθηκε να αντιμετωπίσει τις πρωτόγνωρες, αλλά όχι άγνωστες συνθήκες στην ιστορία της ανθρωπότητας και να τοποθετηθεί με ευθύνη. Η υπεύθυνη στάση της Εκκλησίας επέφερε και αντιδράσεις, μέσα από τις οποίες φάνηκε ένα έλλειμμα σε κάποιους σχετικά με το τι είναι συνοδικό σύστημα, τι σημαίνει υπακοή στον επίσκοπο και σε τι συνίσταται η ευθύνη του επισκόπου. Ζητήματα εν τέλει τα οποία συνδέονται με την αντίληψή μας για το τι είναι Εκκλησία και ποια είναι η ταυτότητα της Εκκλησίας. Για αυτούς τους λόγους ο θεολογικός λόγος αποκτά ιδιαίτερη αξία γιατί αυτό θα μας δώσει τα κριτήρια και μέσα από τα οποία θα αντλήσουμε τις εκκλησιαστικές μας απαντήσεις. Αλλά η πανδημία είναι μια σταγόνα σε έναν κόσμο που έχει αποσταθεροποίησει η εκκοσμίκευση και η αποϊεροποίησή του. Ή αποϊεροποίηση αφαιρεί την σύνδεση του κόσμου με τον Θεό-Δημιουργό του, ο οποίος προσδίδει ιερότητα σε ό,τι είναι δημιούργημα του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καταντά ο κόσμος και ο άνθρωπος περιπλανώμενος, άνευ νοήματος και συγχώρησης. Διότι δεν είναι η μετάνοια του ανθρώπου που προκαλεί την συγχώρηση του Θεού αλλά η συγχώρηση του Θεού είναι αυτή που καθιστά δυνατή την μετάνοια του ανθρώπου».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Μακαριώτατος τόνισε πως «είναι απαραίτητο να καταδειχθεί η σημασία του φορολογικού λόγου ως μία λειτουργία που θέτει τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις για να προσεγγίσουμε εκ νέου τα σύγχρονα ερωτήματα του ανθρώπου. Είναι απαραίτητο να καταδειχθεί τι είναι Εκκλησία και πώς φανερώνεται ως κοινότητα. Είναι απαραίτητο να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο των λαϊκών και τον ρόλο του επισκόπου, προκειμένου να διασωθεί το αληθινό και αυθεντικό είναι της Εκκλησίας. Την εμπειρία σου σε αυτά τα θέματα συνεκτίμησε Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος και σε εξέλεξε επίσκοπο στην νευραλγική πόλη του Περιστερίου. Θα σε παρακαλούσα κατά προτεραιότητα να καταπιαστείς με αυτά τα ουσιώδη ζητήματα και να μετουσιώσεις την θεωρία σε πράξη στις ενορίες της ξεχωριστής πόλεως του Περιστερίου. Η μέχρι τώρα ιερατική και ακαδημαϊκή σου πορεία με κάνει να ελπίζω ότι με ακρίβεια θα προστατεύσεις και θα αναδείξεις το αυθεντικό είναι της Εκκλησίας, το σωτηριολογικό της περιεχόμενο και την εσχατολογική της διάσταση. Έτσι, όχι μόνο για τους χριστιανούς της μητροπόλεως Περιστερίου, αλλά και για τους συνεπισκόπους σου και για μένα προσωπικά, θα είσαι ένα υποδειγματικό παράδειγμα προς μίμηση και καύχηση, ένα δώρο Θεού».