Η αρχαιολογική ομάδα που ανακάλυψε τον αρχαίο ελληνικό ναό είναι από το πανεπιστήμιο Γιαρμούκ, ενώ επικεφαλής της έρευνας είναι ο Ατέφ Σεγιάμπ. Ο ναός χρονολογείται μεταξύ του 332 και 363 π.Χ. και, σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής ευρήματα, φαίνεται να χρησιμοποιήθηκε τόσο κατά την Ρωμαϊκή περίοδο, όσο και κατά το Βυζάντιο, αλλά και αργότερα από τους Μωαμεθανούς.
Ο ναός αποτελείται από μια εσωτερική περιοχή, τον λεγόμενο προναό, ένα βάθρο και έναν βασικό ιερό θάλαμο, ο οποίος μπορούσε να φιλοξενήσει ικανό αριθμό ατόμων. Ο ναός ήταν φτιαγμένος σύμφωνα με τα αρχαιοελληνικά αρχιτεκτονικά πρότυπα. Ανακαλύφθηκαν αρκετοί κίωνες, καθώς και ένας μεγάλος κεντρικός, που στήριζε ολόκληρο το οικοδόμημα.
Ο ναός υποστηριζόταν από ένα δίκτυο μεταφοράς νερού, το οποίο τροφοδοτούσε τα κτίρια που τον περιέβαλλαν, όπως λουτρά και πολλά ακόμα.
Εικόνα από την περιοχή των ανασκαφών
