Όλα άρχισαν χωρίς σχέδιο, χωρίς προσδοκία, χωρίς καν υποψία ότι κάτι «μεγάλο» μπορεί να κρύβεται από πίσω. Ο Γκι Γκρανζάν, συνταξιούχος από την πόλη Κρεάνζ της Γαλλίας, βοηθούσε τον γιο του σε εργασίες στον κήπο ενός παλιού σπιτιού κοντά σε πρώην ανθρακωρυχεία. Κόπηκαν θάμνοι, ξηλώθηκε ένας φράχτης και μπήκαν νέα θεμέλια. Εκεί, ανάμεσα στα χώματα, εμφανίστηκε η πρώτη πέτρα.
10 χρόνια αργότερα, ο Γκρανζάν έχει συγκεντρώσει περισσότερες από 6.000 πέτρες, όλες με παρόμοιο σχήμα. Αυτό του αγριογούρουνου. Μικρό, μεγάλο, σχηματοποιημένο, αλλά πάντα αναγνωρίσιμο. Για τον ίδιο, δεν πρόκειται για απλή σύμπτωση.
Μια συλλογή που έγινε θεωρία
Ο Γκρανζάν πιστεύει ότι οι πέτρες αυτές αποτελούν κατάλοιπα μιας αρχαίας, άγνωστης πολιτισμικής πρακτικής. Η θεωρία του λέει ότι άνθρωποι από μακρινές περιοχές έφερναν τις πέτρες τους και τις άφηναν σε συγκεκριμένο σημείο, στο πλαίσιο μιας τελετουργίας ή μιας συλλογικής «δήλωσης» πίστης.
Κατά την εκτίμησή του, η πρακτική αυτή συνδέεται με έναν κελτικό πολιτισμό που άνθισε για έναν ή δύο αιώνες, πριν εξαφανιστεί με την έλευση των Ρωμαίων. «Τα ισοπέδωσαν όλα», λέει, με τη βεβαιότητα ανθρώπου που έχει αφιερώσει χρόνια στο ίδιο μοτίβο.
Ο ίδιος παραδέχεται ότι οι αρχές δεν έχουν δείξει ενδιαφέρον.Και ίσως αυτό, όπως λέει, να αποδείχθηκε τυχερό για τον ίδιο. «Αν μου έλεγαν ότι πρόκειται για κάτι σπουδαίο, ίσως σήμερα να μην μπορούσα να μαζέψω ούτε μία πέτρα», εξηγεί.
Το αγριογούρουνο ως σύμβολο
Για τον Γκρανζάν, το αγριογούρουνο δεν είναι τυχαίο. Πιστεύει ότι αποτελούσε σύμβολο δύναμης, θάρρους, χαρακτήρα αλλά και γονιμότητας. Ένα ζώο με βαρύ συμβολισμό στους αρχαίους πολιτισμούς της Ευρώπης, που εμφανίζεται συχνά σε κελτικά ευρήματα.
Σήμερα, η συλλογή του έχει αλλάξει πλήρως τη ζωή του. Δεν είναι απλώς ένα χόμπι. Είναι αποστολή. Μια προσωπική αναμέτρηση με τον χρόνο, τη λήθη και την ανάγκη του ανθρώπου να αφήσει ίχνη.
