Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Τζακ Στρο (Jack Straw) επανήλθε με μια έκκληση για λύση δύο κρατών για την Κύπρο. Αυτός ο φερόμενος ως αριστερός, ο οποίος είπε ψέματα κατά τη διάρκεια της έρευνας για το Ιράκ, συμμετείχε σε έκτακτες εκδόσεις και βασανιστήρια και αργότερα σε μια σκοτεινή υπόθεση πολιτικών λόμπι, καυχιόταν σε δύο μυστικούς δημοσιογράφους ότι "λειτουργούσε κάτω από το ραντάρ" και είχε χρησιμοποιήσει την επιρροή του για να αλλάξει τους κανόνες της ΕΕ για λογαριασμό μιας εταιρείας που τον πλήρωνε 60.000 λίρες το χρόνο. Δεδομένου ότι η τουρκική κυβέρνηση χρησιμοποιεί διάφορες εταιρείες δημοσίων σχέσεων και άσκησης πίεσης, τείνει κανείς να αναρωτηθεί γιατί τον έβγαλαν για να του πάρουν συνέντευξη. Πληρώνεται; Και μήπως αυτό σημαίνει μια ακόμη απελπισμένη προσπάθεια να επιβληθεί στον κυπριακό λαό μια ακόμη ψευδο-λύση, η οποία θα καταδικάσει το νησί σε ένα ελεγχόμενο από το ΝΑΤΟ φιλοτουρκικό κράτος;
Ο Straw επικαλείται τη διχοτόμηση και την αναγνώριση των Τουρκοκυπρίων ως κράτος, η οποία θα αποτελούσε τελικά τη νίκη της ωμής βίας επί του διεθνούς δικαίου (αν και δεν τολμά να το πει αυτό), υποστηρίζοντας ότι μόνο έτσι θα τερματιστεί η διαμάχη μεταξύ Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων. Για να στηρίξει αυτό το επιχείρημα, ισχυρίζεται ότι κάθε προσπάθεια να καταλήξουν σε λύση έχει ματαιωθεί από τους Ελληνοκύπριους. Στην πραγματικότητα, συμβαίνει το αντίθετο, όπως προκύπτει από την ανάγνωση των αρχείων του Υπουργείου Εξωτερικών. Πράγματι, ένας ανώτερος αξιωματούχος του ΥΠΕΞ έγραψε ότι οι Έλληνες ήθελαν μια νομική διευθέτηση, ενώ οι Τούρκοι μια πολιτική. Για το "πολιτική", μπορούμε να διαβάσουμε "εκτός νόμου". Ο Straw δείχνει έτσι τόσο την προκατάληψη όσο και την άγνοιά του. Ίσως θα έπρεπε να διαβάσει τα ακόλουθα αποσπάσματα του FCO μετά την εισβολή (1975):
Αλλά η τουρκική πλευρά στην πραγματικότητα λέει ότι το σύνταγμα του 1960 είναι ανενεργό. Φυσικά, έχουν ελεύθερα την πίτα τους και την τρώνε, εφαρμόζοντας την άποψη μόνο όταν τους βολεύει.
Με άλλα λόγια οι Τούρκοι δεν μπορούν να επικαλούνται την κατάρρευση του Συντάγματος για να δικαιολογήσουν την επέμβαση με σκοπό την αποκατάσταση της κατάστασης πραγμάτων με τα βασικά άρθρα του Συντάγματος και, αφού επέμβουν με αυτόν τον σκοπό, στη συνέχεια να αγνοούν τον σκοπό αυτό επειδή το Σύνταγμα έχει λήξει.
Το 1976, ο Βρετανός πρέσβης στην Τουρκία έγραψε:
Και οι Τουρκοκύπριοι, υποστηριζόμενοι από την Άγκυρα, έχουν εδραιώσει την κατοχή τους στο βορρά σε βαθμό που τους κάνει περισσότερο από ποτέ απρόθυμους να παραχωρήσουν οτιδήποτε κοντά στο ελάχιστο αποδεκτό από την ελληνική πλευρά ως βάση για μια διευθέτηση.
Τον επόμενο χρόνο, έγραψε:
Είναι κρίμα, αν και ίσως όχι περίεργο, ότι οι Τούρκοι μετά τον Ατατούρκ δεν έχουν ακόμη αποκτήσει πολύ από τη λεπτότερη τέχνη του συμβιβασμού μεταξύ τους, περισσότερο από ό,τι στις εξωτερικές υποθέσεις.
Ο Straw δείχνει και πάλι την άγνοια και την προκατάληψή του υπονοώντας ότι η Τουρκία έπρεπε να εισβάλει το 1974 για να προστατεύσει τη μειονότητά της, όταν τα έγγραφα του ΥΠΕΞ δείχνουν ότι η μειονότητα αυτή δεν απειλούνταν. Επιπλέον, μόλις ανατράπηκε ο πραξικοπηματίας "πρόεδρος" Σαμψών, έπεσε η ελληνική χούντα και αποκαταστάθηκε το status quo ante στην Κύπρο, η Τουρκία κατέλαβε περισσότερο από το ένα τρίτο του νησιού, χρησιμοποιώντας ωμή βία. Τα γεγονότα που οδήγησαν στην παράνομη κατοχή εξακολουθούν να είναι θαμμένα στην ελληνική κομματικοπολιτική βρωμιά, με την ελληνική Βουλή να έχει ψηφίσει νόμο που δεν επιτρέπει τη δημοσιοποίηση ζωτικών εγγράφων. Σε κάθε περίπτωση ήταν η τότε μονομελής μπάντα των ΗΠΑ, ο Κίσινγκερ, που επέτρεψε στην Τουρκία να καταλάβει πάνω από το ένα τρίτο του νησιού. Ο Στρο φαίνεται να αγνοεί επιμελώς τα γεγονότα του παρασκηνίου, που πρόσφατα τεκμηριώθηκαν καλά. Ακολουθεί ένα ζωτικής σημασίας απόσπασμα από τηλεγράφημα του Βρετανού Ύπατου Αρμοστή στην Κύπρο, της 18ης Ιουλίου 1974, δύο ημέρες πριν από την πρώτη τουρκική εισβολή:
Δεν έχω κανένα (κανένα) στοιχείο για οποιαδήποτε άμεση απειλή για την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Δεν υπήρξαν επιθέσεις εναντίον της κοινότητας κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών. Ο Τουρκοκύπριος Υπουργός Άμυνας, ο κ. Ορέκ, επιβεβαίωσε σε μέλος του προσωπικού μου σήμερα το πρωί ότι η Ελληνοκυπριακή Κοινότητα, και ειδικότερα η Εθνική Φρουρά, συμπεριφέρθηκε με αξιοθαύμαστη προσοχή: υπήρξαν μερικές μικρές απώλειες από σφαίρες που πέρασαν κατά λάθος την Πράσινη Γραμμή, αλλά γενικά η Τουρκοκυπριακή Κοινότητα δεν είχε λόγο να παραπονεθεί από αυτή την άποψη.
Είναι λοιπόν απολύτως σαφές ότι ο Στρο μιλάει μέσα από το ψάθινο καπέλο του. Προσβάλλει την πραγματικότητα.
Όσον αφορά το επιχείρημα ότι η διχοτόμηση (η οποία θα ήταν παράνομη σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, συμφωνία) θα βελτίωνε τις σχέσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων, είναι ευσεβής πόθος. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τη διχοτόμηση της Ιρλανδίας και της Ινδίας για να το καταλάβει αυτό, η πρώτη σχεδόν εκατό ετών, η δεύτερη εβδομήντα ετών. Πολύ περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι σφαγιάστηκαν, και το πρόβλημα συνεχίζεται και σήμερα, με το Brexit να προκαλεί μεγάλο πονοκέφαλο όσον αφορά τα σύνορα της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας με τον ελεγχόμενο από το Λονδίνο Βορρά, ενώ η Ινδία και το Πακιστάν συνεχίζουν να τσακώνονται για το Κασμίρ, και οι δύο χώρες διαθέτουν πυρηνικά όπλα.
Η μόνη λύση είναι αυτή που βασίζεται στο διεθνές δίκαιο και όχι στις αδαείς διαμαρτυρίες του Στρο ως ανθρώπου των δημοσίων σχέσεων της τουρκικής κυβέρνησης.
