Βρετανοί επιστήμονες χρησιμοποίησαν τις υψηλής ανάλυσης εικόνες ευρωπαϊκού δορυφόρου, με τη βοήθεια των οποίων για πρώτη φορά ανακάλυψαν νέες άγνωστες έως τώρα αποικίες αυτοκρατορικών πιγκουίνων στην Ανταρκτική. Αποκαλύφθηκε έτσι ότι υπάρχουν σχεδόν 20% περισσότερες αποικίες από όσες είχαν εκτιμηθεί έως τώρα.
Οι ερευνητές της Βρετανικής Ανταρκτικής Αποστολής, με επικεφαλής τον γεωγράφο δρ Πίτερ Φρέτγουελ, οι οποίοι αξιοποίησαν τις εικόνες του δορυφόρου Copernicus Sentinel-2 και έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα δορυφορικής παρατήρησης του περιβάλλοντος «Remote Sensing in Ecology and Conservation», εντόπισαν 11 νέες αποικίες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αυξήθηκε έτσι από 50 σε 61 πλέον ο αριθμός των γνωστών αποικιών αυτοκρατορικών πιγκουίνων πάνω και γύρω από τη νοτιότερη ήπειρο της Γης. Η από ψηλά ανίχνευση κατέστη εφικτή από τα διακριτά κοκκινο-καφέ περιττώματα που αφήνουν οι πιγκουίνοι πάνω στους ολόλευκους πάγους.
Για «συναρπαστική ανακάλυψη» έκανε λόγο ο Φρέτγουελ και ανέφερε ότι «αν και πρόκειται για καλά νέα, καθώς υπάρχουν περισσότεροι πιγκουίνοι από όσους νομίζαμε, οι νέες αποικίες είναι μικρές και έτσι ανεβάζουν το συνολικό των πιγκουίνων κατά μόνο 5% έως 10%, σε λίγο πάνω από μισό εκατομμύριο πουλιά συνολικά ή 265.500 έως 278.500 αναπαραγωγικά ζευγάρια».
Οι εν λόγω πιγκουίνοι -που αποτελούν ένα εμβληματικό είδος- ζουν σε απομονωμένες και δυσπρόσιτες περιοχές με θερμοκρασίες έως μείον 50 βαθμούς Κελσίου το χειμώνα, έτσι είναι πολύ δύσκολο να μελετηθούν από τους επιστήμονες. Ανάμεσα στις διάσπαρτες αποικίες, καθεμία από τις οποίες περιλαμβάνει μερικές εκατοντάδες πιγκουίνους, υπάρχει απόσταση τουλάχιστον 100 χιλιομέτρων.
Η κλιματική αλλαγή και η τήξη των θαλάσσιων πάγων όπου ζουν, αναμένεται να ασκήσει νέες πιέσεις στους αυτοκρατορικούς πιγκουίνους, καθώς είναι οι μόνοι πιγκουίνοι που αναπαράγονται πάνω στους ευάλωτους θαλάσσιους πάγους και όχι στην παγωμένη στεριά. Ενδεικτικά, μια από τις νέες αποικίες βρέθηκε σε μεγάλη απόσταση 180 χιλιομέτρων από την ακτή της Ανταρκτικής. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, ο παγκόσμιος πληθυσμός τους μπορεί να μειωθεί στο μισό ή και λιγότερο έως το 2100.
