Επειδή πολύ συχνά το βαμβάκι είναι συνθετικό, απαιτείται τεράστια προσπάθεια διαχωρισμού του από τις συνθετικές ίνες με τις οποίες αναμειγνύεται. Έτσι, τα ανακυκλωμένα υφάσματα χρησιμοποιούνται στην παραγωγή προϊόντων κακής ποιότητας, όπως πανάκια για απολύμανση, κι όχι για είδη ένδυσης ή υπόδυσης. Ή, τουλάχιστον, έτσι συνέβαινε μέχρι σήμερα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μία επιστημονική ανακάλυψη που πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία, έρχεται να ανατρέψει τα πάντα.
Το Ερευνητικό Ινστιτούτο για τις Εφαρμογές των Πολυμερών της Frauhofer βρήκε έναν καινοτόμο μηχανισμό διαχωρισμού του βαμβακιού άλλες υφές. Διασπώντας το ύφασμα σε πολύ μικρά κομματάκια, οι ειδικοί κατάφεραν να το συλλέξουν με μηδαμινές σχεδόν απώλειες και να το επεξεργαστούν προκειμένου να δημιουργήσουν ίνες βισκόζης. Η διαφορά από τη διαδικασία που εφαρμόζεται αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην ποιότητα του υφάσματος που προκύπτει, το οποίο είναι φιλικό προς το περιβάλλον, σε αντίθεση με το polyester που έχει ως βάση το πετρέλαιο.
Τι συμβαίνει ακριβώς
Το Ινστιτούτο χρησιμοποίησε φύλλα κυτταρίνης από ανακυκλωμένο βαμβάκι, το οποίο προμηθεύτηκε από τη Re:newcell. Τα φύλλα αυτά διασπάστηκαν σ’ ένα είδος πολτού, το οποίο, με τη σειρά του, διασπάστηκε σε διάλυμα αλυσίβας. To διάλυμα, έπειτα, χύθηκε σε μεταξογόνους αδένες και δημιούργησε ίνες. Οι ίνες πλύθηκαν, στέγνωσαν και τυλίχθηκαν σ’ ένα κουβάρι. Κι έτσι προέκυψε το τελικό προϊόν.
«Τα βαμβακερά ρούχα συνήθως καταλήγουν στη χωματερή. Τώρα πια, μπορούν να ανακυκλωθούν όχι μία, αλλά πολλές φορές, φέρνοντάς μας ένα βήμα πιο κοντά στη βιωσιμότητα της μόδας», δήλωσε ο ερευνητής της Fraunhofer, André Lehmann.
Πρόκειται για ένα τεράστιο βήμα που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Ο λόγος που η ανακύκλωση είναι τόσο σημαντική είναι πως, στο τέλος της ημέρας, όλα εξαρτώνται από το τι καταλήγει στον κάδο απορριμμάτων. Αν ελέγξουμε τι οδηγούμε στη χωματερή, ίσως δούμε μία πιο λαμπρή μέρα για τον πλανήτη.
