Η ελληνική οικονομία θα μπορούσε να συνεισφέρει πάνω από 2 δισ. ευρώ και περισσότερες από 15.000 θέσεις εργασίας με την αξιοποίηση των προστατευόμενων περιοχών Natura.
Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος, αρκεί κανείς να συγκρίνει το αντίστοιχο ευρωπαϊκό παράδειγμα.
Σύμφωνα με μελέτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι χώρες της ΕΕ εισπράττουν έως και 300 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο από την αξιοποίηση των προστατευόμενων περιοχών. Πρόκειται για τις πιο πολύτιμες και ελκυστικές τοποθεσίες της ηπείρου μας, οι οποίες προσελκύουν έως και 2 δισεκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο και δημιουργούν πάνω από 4 εκατομμύρια θέσεις εργασίας που σχετίζονται άμεσα με τη διατήρηση υγιών οικοσυστημάτων. Σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες, η ένταξη μιας περιοχής στο δίκτυο Natura 2000 δεν εξασφαλίζει μόνο την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και την οικονομική ανάπτυξη ολόκληρης της περιοχής. Ας δούμε τι συμβαίνει στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της νέας έρευνας που πραγματοποίησε η διαΝΕΟσις.
Το 27,3% της χερσαίας και το 6% της θαλάσσιας έκτασης της χώρας μας είναι χαρακτηρισμένες ως προστατευόμενες περιοχές. Το δίκτυο αυτό καλύπτει 26.000 περιοχές και συνολικά το 18% της επιφάνειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η προστασία αυτών των περιοχών έχει βοηθήσει στην επιβίωση μερικών από τα πιο εκπληκτικά οικοσυστήματα του κόσμου, ενώ έχει αποδεδειγμένα σημαντικές θετικές συνέπειες για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, τόσο για τη δημόσια υγεία και την κοινωνική συνοχή, αλλά ακόμα και για τον τομέα της οικονομίας.
Τις περιοχές αυτές διαχειρίζονται οι Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦοΔΠΠ), που ιδρύθηκαν πριν από 18 χρόνια. Η λειτουργία τους όμως αποδείχτηκε προβληματική, με αποτέλεσμα οι φορείς αυτοί να διαχειρίζονται περίπου το 30% των προστατευόμενων περιοχών στην Ελλάδα. Οι υπόλοιπες, δεν έχουν κανέναν επίσημο φορέα αρμόδιο για την προστασία και την αξιοποίησή τους. Κι αυτοί που υπάρχουν, αντιμετωπίζουν πρόβλημα χρηματοδότησης. Κάθε χρόνο ανανεώνεται η έκτακτη χρηματοδότησή τους από ευρωπαϊκούς πόρους (κάτι που κινείται στα όρια της νομιμότητας) για να μπορέσουν να εξακολουθούν να λειτουργούν.
Η διαΝΕΟσις μελετώντας τις πρακτικές των άλλων χωρών και αναλύοντας τα προβλήματα των υφιστάμενων ελληνικών δομών, αλλά και τις ιδιαιτερότητες της λειτουργίας του ελληνικού κράτους, κατέληξε σε μια σειρά από προτάσεις για ένα νέο λειτουργικό μοντέλο διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών.
