Μία ακόμα πρόταση φαίνεται πως έχουμε από τις ΗΠΑ για προμήθεια ιπτάμενων τάνκερ για την Πολεμική Αεροπορίας. Ωστόσο, προκύπτει ένα δίλημμα, καθώς η τακτική λειτουργία τους στο πεδίο ίσως δεν ευνοείται από την ελληνική γεωγραφία, ενώ και το λειτουργικό κόστος είναι αρκετά σημαντικό.

Οι ΗΠΑ έχουν γενικώς την τάση να προωθούν στην Ελλάδα εξοπλισμό που ο αμερικανικός στρατός αποσύρει, γεγονός που πρέπει να ληφθεί υπόψιν από την Αθήνα για την τελική απόφαση.

Ανεξάρτητα από τα κόστη πάντως, βασική προτεραιότητα για τη χώρα μας στο συγκρουσιακό κλίμα που έχει δημιουργηθεί, πρέπει να είναι η κατακόρυφη αναβάθμιση των στρατιωτικών ικανοτήτων, ανεξαρτήτως του κόστους. Στην περίπτωσή μας, ο χρόνος δεν είναι χρήμα, αλλά αντίστροφη μέτρηση για μια νέα απειλή κατά της εθνικής ασφάλειας και των συμφερόντων της Ελλάδας.

Από τις 12 Φεβρουαρίου έχει γνωστοποιηθεί απόφαση της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ (USAF) για την απόσυρση αρκετών μονάδων από την ενεργό δράση. Μεταξύ αυτών, αυτά που μας ενδιαφέρουν, αποσύρει:

-16 KC-10

-13 KC-135

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

H USAF υπολογίζει ότι από την πρόωρη απόσυρση των KC-10 και KC-135 θα εξοικονομήσει περίπου 2 δισ. δολάρια ετησίως. Σε ότι μας αφορά, τα λειτουργικά έξοδα του KC-10, σύμφωνα με το nation.time φθάνει τα 21.270$/ώρα. Για το KC-135 η τιμή σύμφωνα με το cbo.cov εκτοξεύεται στα 45.000$/ώρα.

Βεβαίως και μιλάμε για σοβαρό λειτουργικό κόστος, με τα ερωτήματα που γεννώνται να είναι εάν τα οφέλη που προσφέρει μειώνουν στην ουσία και μάλιστα κατά πολύ τα λειτουργικά κόστη της ΠΑ και κατά πόσο εκτινάσσει τις επιχειρησιακές ικανότητες, αναφέρει ο Χρήστος Μαζανίτης για το .

Ο σκεπτικισμός αφορά κυρίως στο θέατρο των επιχειρήσεων. Τα πλεονεκτήματα εναέριου ανεφοδιασμού των μαχητικών είναι περιττό να αναφερθούν. Όμως, αυτό που επισημαίνουν γνώστες των επιχειρήσεων είναι ότι τα ιπτάμενα τάνκερ αποτελούν ταυτόχρονα και στόχο – και μάλιστα εύκολο – των εχθρικών δυνάμεων. Συνεπώς χρειάζονται συνοδεία τουλάχιστον 2 (αν και κάποιοι υποστηρίζουν ότι απαιτούνται 4) μαχητικών για την φύλαξή τους εν καιρώ επιχειρήσεων.

Αυτό σημαίνει την διασπορά κρίσιμων δυνάμεων για την υπεράσπιση στόχου, που κανονικά θα έπρεπε να λύνει και όχι να δημιουργεί προβλήματα.

Επιπλέον, όπως επισημαίνουν, η Ελλάδα δεν έχει γεωγραφικό βάθος, όπως συμβαίνει με την Τουρκία. Τέτοιους είδους αεροσκάφη επιχειρούν στην ενδοχώρα, ώστε να μην αποτελούν εύκολα προσβάσιμους στόχους και ταυτόχρονα να καθίσταται αποτελεσματική η προσφορά τους. Δυστυχώς σε αυτό δεν βοηθά η γεωγραφία της χώρας μας.

Στον αντίποδα, υπέρμαχοι απόκτησης αυτών των αεροσκαφών αναφέρουν ότι θα πολλαπλασιάσουν τις επιχειρησιακές δυνατότητες της Πολεμικής Αεροπορίας στην Ανατολική Μεσόγειο, δίνοντας θεωρητικά την ευκαιρία να επιχειρεί με άνεση από την Κύπρο μέχρι την Λιβύη, με ότι αυτό συνεπάγεται για την στρατηγική αναβάθμιση της χώρας. Επιπρόσθετα, όπως υποστηρίζουν, αυτού του είδους τα αεροπλάνα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως μεταγωγικά.