Έτσι και κατά τη σημερινή «ειρηνική» λεγόμενη περίοδο νιώθουμε ότι ζούμε σε ένα περιβάλλον διαρκούς πολέμου, ευρισκόμενοι συνεχώς σε κάποιο χαράκωμα. Μοιραίως λοιπόν, ένα ερώτημα πλανάται σε όλο τον λογικά σκεφτόμενο κόσμο: τι είναι όλα αυτά που ζούμε, πόλεμο έχουμε;  Η απάντηση είναι απλή: ζούμε τα αποτελέσματα ενός πολιτικού πολέμου!

Πολιτικός είναι ο Πόλεμος κατά τον οποίο χρησιμοποιούνται όλα τα διατιθέμενα μέσα,  πλην της θερμής σύρραξης, για επιβολή της βουλήσεως έναντι του όποιου αντιπάλου. Ο πόλεμος αυτός λαμβάνει χώρα μεταξύ κρατών, μεταξύ συμμαχιών αλλά και εσωτερικά από τις αυταρχικές κυβερνήσεις των κρατών εναντίον των πολιτικών αντιπάλων τους αλλά και των λαών που κυβερνούν. 

Σε αυτή την διάκριση του Πολέμου, δεν έχουμε ως όπλα σφαίρες, πυραύλους, βλήματα και βόμβες, αλλά τα ΜΜΕ, τις ιδέες και τα συναισθήματα. Οι στόχοι δεν είναι ούτε πόλεις ούτε εδαφικά σημεία, αλλά η ψυχή και το μυαλό των ανθρώπων. 

Οι μορφές αυτού του ιδιότυπου Πολέμου είναι:

-Ο Ιδεολογικός Πόλεμος. Σκοπός του είναι η κατάληψη του νου και της καρδιάς των ανθρώπων. Μέσα που χρησιμοποιούνται είναι οι ιδέες και τα συναισθήματα. Κύριο όργανο για την επιτυχία του είναι η Προπαγάνδα.
-Ο Κοινωνικός Πόλεμος, που έχει ως σκοπό τη διάσπαση της κοινωνίας, την υπονόμευση της συνοχής και τη διαίρεσή της για εξασθένηση και κατάρρευση. Στην μορφή αυτή του πολιτικού πολέμου γίνεται εκμετάλλευση των κοινωνικών αντιθέσεων και προβλημάτων.
-Ο Οικονομικός Πόλεμος. Σκοπός του η κατάρρευση της οικονομίας των ανθρώπων και η εξάρτησή τους από το κράτος. Αυτό επιτυγχάνεται με την αναστολή της οικονομικής προόδου και ανάπτυξης, με τον πληθωρισμό και την πρόκληση οικονομικού  χάους, επιτυγχάνοντας έτσι την οικονομική εξάρτηση.
-Ο Μυστικός Πόλεμος, με σκοπό την κρυφή υπονόμευση. Αυτό γίνεται πράξη με την διάβρωση της κοινωνίας, την διαφθορά των συνειδήσεων, τους εκβιασμούς, τις εξαγορές και τις απειλές.
Σε αυτές τις μορφές του πολιτικού πολέμου, αξίζει να αναφέρουμε ένα σοβιετικής προελεύσεως δίδαγμα που ακολουθείται απόλυτα από πολλές κυβερνήσεις της εποχής μας: «Για να μπορεί πάντοτε μια κρατική οντότητα να επικρατεί πολιτικά χρειάζεται να έχει δικτατορία, λογοκρισία, απόλυτα κατευθυνόμενη οικονομία και υποχρεωτική-μονολιθική ιδεολογία». 
Για να γίνουν πράξη οι μορφές αυτές του ιδιότυπου Πολέμου χρησιμοποιούνται τα εξής μέσα, συνεπικουρούμενα από τα ΜΜΕ:
-Φανερά μέσα, ήτοι η φανερή πολιτική δράση, διάφορες οικονομικές και πνευματικές ανταλλαγές και η φανερή-επίσημη προπαγάνδα.
-Μυστικά μέσα. Σε αυτά συγκαταλέγονται αρχικά η διείσδυση, δηλ. η διαπήδηση ιδεών, συνθημάτων και ανθρώπων στο χώρο του αντιπάλου, στις οργανώσεις και στα κόμματά του. Σε δεύτερη μοίρα, αλλά εξίσου σημαντική είναι η διάβρωση του κρατικού μηχανισμού, των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας. Τέλος, έχουμε την μυστική πολιτική, την μυστική διπλωματία, την προπαγάνδα, το σαμποτάζ, την κατασκοπία, ακόμη και στοχευμένες δολοφονίες.
-Οργάνωση. Στον τομέα αυτό των μέσων περιλαμβάνονται η ίδρυση και ανάπτυξη Οργανώσεων και η απομόνωση, δυσφήμιση, ο μαρασμός και η διάλυση αυτών του αντιπάλου. Πολύ σημαντική ενέργεια θεωρείται η απόσπαση «ασθενών κρίκων» από τον αντίπαλο, δηλ. ατόμων που ενισχύουν μεν σημαντικά τον αντίπαλο, αλλά είναι εύκολα ελέγξιμοι είτε λόγω χαρακτήρα είτε λόγω διαφόρων επιβαρυντικών στοιχείων εναντίον τους.
-Εξόντωση φωτισμένων αντιπάλων. Αυτοί που προσπαθούν να αφυπνίσουν τις κοινωνίες και τις επηρεάζουν σημαντικά είναι οι αντίπαλοι που επιβάλλεται να εξουδετερωθούν. Ως πολεμοφόδια σε αυτήν την εκστρατεία χρησιμοποιούνται η συκοφαντία, η πρόκληση, η πλαστογραφία, η σκανδαλοθηρία, ο εκβιασμός και η μαζική χρήση των βεβαρημένων λέξεων. Το μόνιμο λεξικό εναντίον τους περιλαμβάνει τα εξής: φασίστας, ρατσιστής, ναζιστής, (ακρο)δεξιός, και πρόσφατα τα ομοφοβικός, ξενοφοβικός, ισλαμοφοβικός κλπ. 
-Ένοπλη Βία. Αποφεύγεται κατά το μείζον, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί υποταγμένη στην πολιτική στρατηγική σε έσχατες περιπτώσεις. 
-Τελικός σκοπός της χρησιμοποίησης όλων αυτών των μέσων του πολιτικού πολέμου είναι η διανοητική υποδούλωση και ο εκφοβισμός των αντιπάλων. Όταν και ο εκφοβισμός δεν αποδίδει τότε επιστρατεύεται το έγκλημα, είτε ως μεμονωμένη δολοφονία είτε ως ένοπλη επέμβαση.

Αυτή είναι λοιπόν η αιματηρή Πολιτική ή ο αναίμακτος Πόλεμος. Μορφές του ιδιότυπου αυτού πολιτικού πολέμου ευδοκιμούν και στη χώρα μας, από τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών κατά των Ελλήνων πολιτών.

Ζούμε κάτω από το καθεστώς ενός ιδιόμορφου ολοκληρωτισμού, όπου η εκτελεστική, η νομοθετική και η δικαστική εξουσία βρίσκονται υπό τον έλεγχο ενός προσώπου, του πρωθυπουργού. Επιπλέον, εφαρμόζεται μια άνευ προηγουμένου λογοκρισία τόσο στον προφορικό όσο και στον γραπτό λόγο, με ένα απίστευτο έλεγχο όλων των μέσων ενημέρωσης και των κοινωνικών δικτύων. Η οικονομία είναι απόλυτα ελεγχόμενη από την εγχώρια πολιτικο-οικονομική ελίτ και ιδιαίτερα από τους Ευρωπαίους «εταίρους». Τέλος, επικρατεί σχεδόν απόλυτα, σε όλους τους πολιτικούς χώρους (πλην του εθνικού-πατριωτικού) η μονολιθική ιδεολογία του καπιταλιστικού διεθνισμού (δηλ. της κακής παγκοσμιοποίησης).

Έτσι η Ελλάδα, υποδουλωμένη ήδη στα μνημόνια, στην εγχώρια πολιτικο-οικονομική ελίτ και στους εξωτερικούς πάτρωνες, βαδίζει με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή της! Η σωτηρία της θα έρθει μόνον αν επικρατήσει η Θουκυδίδειος (της δύναμης) λογική στις υπάρχουσες υγιείς πατριωτικές δυνάμεις, οι οποίες, ενωμένες, θα ανακόψουν την πορεία προς τον γκρεμό και θα επιβάλλουν την πρέπουσα κατάσταση που θα μπορεί να οδηγήσει στην αναγέννηση της χώρας.