Του Μάνου Χατζηγιάννη

Οι πρωτευουσιάνοι ήρθαν στο χωριό, αλλά παπάς λείπει για να κάνει Ανάσταση…

Για ακόμη μια χρονιά ιερείς σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ελλάδος θα αναγκαστούν να δώσουν κυριολεκτικά έναν αγώνα δρόμου για να φτάσει το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως μέχρι και στο πιο απόμερο σημείο της χώρας.

Το φαινόμενο να τελείται η αναστάσιμη λειτουργία από το απόγευμα σε κάποιες περιοχές δεν είναι καινούριο, μιας και πρακτικά ένας ιερέας πρέπει να λειτουργήσει σε αρκετές εκκλησίες χωριών κυρίως που γειτνιάζουν για να μην μείνει κανείς παραπονεμένος, αλλά τα τελευταία χρόνια το πρόβλημα έχει κορυφωθεί.

Οι παπάδες που βγαίνουν στην σύνταξη και πρωτοστατούσαν σε αυτήν την διαδικασία για χρόνια, δεν αντικαθίστανται και η επαρχία ορφανεύει τόσο λειτουργικά όσο και ποιμαντικά.

Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι το φαινόενο των άμισθων ιερέων που εντείνεται τα τελευταία χρόνια.

Άνδρες πιστοί και επιθυμούντες να φορέσουν το ράσο προτιμούν να μην πληρώνονται από το κράτος, να κάνουν κάποια άλλη δουλειά για να ζήσουν, αλλά να προσφέρουν στις τοπικές κοινωνίες.

Και παπάς παπάς και ζευγάς και ζευγάς παραφράζοντας την γνωστή παροιμία.

Τα παραδείγματα τέτοιων ιερέων πάρα πολλά. Πρόσφατα στην Μητρόπολη Φθιώτιδος χειροτονήθηκε νέος άμισθος διάκονος ο οποίος θα εργάζεται σε Συνεργείο Αυτοκινήτων για να ζήσει.

Ο τοπικος Μητροπολίτης Νικόλαος σχολίασε σχετικά πως “δυστυχώς η Κυβέρνηση δεν διόρισε κανένα κληρικό ούτε το 2018, ούτε φέτος”.

Γενικά ο κ. Νικόλαος έχει πρωτοστατήσει αναδεικνύοντας επανειλημμένως το θέμα ενώ η Μητρόπολη Φθιώτιδος προσφέρει οικονομική ενίσχυση στους αμίσθους ιερείς της.

Ο Μητροπολίτης Νικόλαος σε παλιότερη παρέμβασή του σχετικά είχε μιλήσει έξω από τα δόντια.

“Από τον Ιανουάριο του 2011 που ισχύει το «τιμωρητικό» μέτρο της πολιτείας 1 προς 10 για τους διορισμούς νέων εφημερίων εισήλθε η Εκκλησία της Ελλάδος, της Κρήτης και των Δωδεκανήσων σε μεγάλη περιπέτεια και δοκιμασία με την αποστέρηση των αμέσων συνεργατών εφημερίων για την ποιμαντική του λαού και την προαγωγή του έργου της Εκκλησίας στην κοινωνία, στην πατρίδα και στον πολιτισμό. Έχουν κενωθεί εκατοντάδες ενορίες με αποτέλεσμα να μείνουν οι ενορίες της υπαίθρου χώρας κενές και χωρίς καμιά ελπίδα αποκτήσεως ιερέως”

Χαρακτήρισε δε “πρόσχημα” την οικονομική κρίση και σημείωσε πως “το ζωνάρι σφίχτηκε μόνο στην Εκκλησία”, ενώ στους άλλους τομείς των κρατικών δαπανών δεν επεβλήθη ανάλογος περιορισμός. Μίλησε για ασύστολες δαπάνες με σκανδαλιστικούς μισθούς, εορτασμούς, δεξιώσεις και πολλά άλλα και έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου.

“Ο αριθμός των οργανικών θέσεων είναι θεσμοθετημένος σε κάθε Μητρόπολη. Το υπουργείο έχει επίσημα στοιχεία του αριθμού των εφημερίων και βάσει αυτού οφείλει να ρυθμίζει τους διορισμούς. Γεγονός είναι ότι αυτή η τακτική ζημιώνει την Εκκλησία και την πολιτεία. Καλόν θα είναι το αρμόδιο Υπουργείο σε συνεννόηση με την Διαρκή Ιερά Σύνοδο να απελευθερώσει τους διορισμούς των εφημερίων εις τα αυστηρά πλαίσια του αριθμού οργανικών θέσεων εκάστης Μητροπόλεως. Ανασύνταξη της πατρίδος χωρίς βιγλάτορες Ιερείς δεν γίνεται. Ανασυγκρότηση της κοινωνίας χωρίς τους ποιμένες και διδασκάλους της Εκκλησίας, που καθημερινά αναλίσκονται εις το καθήκον της προσφοράς, δεν επιτυγχάνεται” επισήμανε και από τότε είχε υπογραμμίσει τον σχεδιαζόμενο πόλεμο κατά της Εκκλησίας-που σήμερα διαπιστώνουμε σε πολλές εκφάνσεις του- τονίζοντας:

“Ο περιορισμός των εφημερίων σημαίνει περιορισμό του ρόλου της Εκκλησία στην κοινωνική, εθνική, πολιτιστική και πνευματική ζωή. Είναι όντως οικονομική επιταγή ή εξυπηρετούνται παλιά γνωστά σχέδια των εχθρών της Ελλάδος;”

Κι ενώ ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος , αλλά και άλλοι Ιεράρχες θέτουν τον δάκτυλον «επί τον τύπον των ήλων», εντύπωση προκαλεί η απάθεια του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών. Ο ΙΣΚΕ, ο οποίος επανεμφανίστηκε δυναμικά με αφορμή τις σχεδιαζόμενες αλλαγές στο μισθολογικό του ράσου, έχει σωπάσει αδικαιολόγητα σχετικά με το ουσιαστικό αυτό ζήτημα της “ιερής λειψανδρίας”.

Πριν από μερικά χρόνια ο πρώην πρόεδρος του Συνδέσμου αείμνηστος π.Ιωάννης Κατωπόδης είχε καταθέσει μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση σε συνέντευξή του στον γράφοντα ζητώντας μια μορφή σχεδίου “Καλλικράτη” για να μην τρέχουν οι ήρωες ιερείς από γωνιά σε γωνιά για την Ανάσταση.

“Δυστυχώς οι ανάγκες κάνουν τους ιερείς κάθε Πάσχα,ιδιαίτερα στα χωριά να τρέχουν για να κάνουν Ανάσταση όχι σε 2 και 3 ενορίες, αλλά και σε 5 καμμιά φορά. Η μείωση του αριθμού των ιερέων εχει και αυτές τις δυσκολίες. Είναι πραγματικά ήρωες οι ιερείς που τρέχουν από χωριό σε χωριό για να κάνουν τους χριστιανούς να χαρούν την χαρά της Αναστάσεως. Εδώ όμως προκύπτει και το θέμα ενός «Καλλικράτη» εφ’όσον δεν μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες που απαιτούν οι οργανικές θέσεις. Ο Ι.Σ.Κ.Ε. έχει προβληματισθεί πολύ πάνω σε αυτό το πρόβλημα και θα κάνει τις αναγκαίες παρεμβάσεις”είχε αναφέρει τότε, αλλά εις ώτα μη ακουόντων…