Η Φαλκονέρα ή κατά τους Έλληνες ναυτικούς Γερακούλια, είναι ακατοίκητη βραχονησίδα του Μυρτώου πελάγους στο νότιο Αιγαίο, η οποία έγινε γνωστή για το πολύνεκρο ναυάγιο του πλοίου «Ηράκλειον».
Η λέξη προέρχεται από την ιταλική Falconeria, δηλαδή γερακότοπος.
Απέχει 42 ναυτικά μίλια ΒΑ από το ακρωτήριο Μαλέας και 25 μίλια Δ-ΒΔ από τη Μήλο. Θεωρείται σημαντικότατη για τη ναυσιπλοΐα, δεδομένου ότι βρίσκεται ακριβώς επί των διεθνών θαλάσσιων γραμμών Μαλέα-Σμύρνης και Πειραιά-Χανίων, αλλά και αρκετά επικίνδυνη (ιδίως για τα ιστιοφόρα «εν γαλήνη και άπνοια») εξαιτίας των ισχυρών ρευμάτων στη γύρω θαλάσσια περιοχή.
Η επικινδυνότητα, έχει να κάνει με το ότι κοντά στο νοτιοανατολικό άκρο της (Παναγία των ρευμάτων), συναντιούνται δυο θαλάσσια ρεύματα διαφορετικών διευθύνσεων και σχηματίζουν δίνες. Έχει μήκος 2 ν.μ. και πλάτος 1 ν.μ. Το μέγιστο υψόμετρο της είναι 183 μ.
Η νήσος Φαλκονέρα Η νήσος Φαλκονέρα
Στο ανατολικό άκρο της νησίδας, ονομαζόμενο Παναγιά των ρευμάτων, υπάρχει αυτόματος φάρος τύπου Δαλέν-Άγκα με φωτοβολία 23 μιλίων. Το 1941 οι γερμανικές δυνάμεις Κατοχής τον ανατίναξαν και συνέπεια υπήρξε ένα πλήθος ναυαγίων. Μετά την Απελευθέρωση, ο φάρος επισκευάσθηκε για την αποκατάσταση της λειτουργίας του.
Ανήκει διοικητικά στο δήμο Σπετσών. Η Φαλκονέρα εντάσσεται στο πανευρωπαϊκό δίκτυο προστασίας της φύσης Natura 2000, υπό τον κωδικό A GR3000011 με τις δύο άλλες απομονωμένες νησίδες του Μυρτώου πελάγους, τη Βελοπούλα και τις Ανάνες Μήλου.
Τα επικίνδυνα νερά στην ΦαλκονέραΤα επικίνδυνα νερά στην Φαλκονέρα
Το ναυάγιο που στιγμάτισε τη Φαλκονέρα
Στις 8 Δεκεμβρίου 1966 σημειώθηκε στη θαλάσσια περιοχή της Φαλκονέρας το πολύνεκρο ναυάγιο του πορθμείου πλοίου «Ηράκλειον», με 273 θύματα. Είχε προηγηθεί μία 15ετία νωρίτερα, ξημερώματα της 6ης Οκτωβρίου 1951, η πρόσκρουση λόγω παρέκκλισης πορείας του ατμόπλοιου «Αδρίας» στη βραχονησίδα, με επιτυχή αποβίβαση σε απόκρημνο σημείο της, παρά τη σφοδρή κακοκαιρία, επιβατών και πληρώματος (υπήρξε πάντως αναφορά για μία απώλεια).
