To «Σκοπιανό», το πιο πρόσφατο στάδιο του «Μακεδονικού», ως πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής προέκυψε από τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Σε μια περίοδο που η Ελλάδα ομφαλοσκοπούσε (Ειδικό Δικαστήριο κλπ.), η «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας» εκδήλωνε τη βούλησή της να αποσχιστεί από τη Γιουγκοσλαβία. Με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», με σύμβολο το αστέρι της Βεργίνας και με αλυτρωτικές «κορώνες», αναζήτησε τη δική της ταυτότητα και μια θέση στη διεθνή κοινότητα ως ανεξάρτητο κράτος στις 24 Ιανουαρίου 1991.
Το «Σκοπιανό» είχε εισβάλει δυναμικό στο ελλαδικό προσκήνιο. Στις 14 Φεβρουαρίου του 1992, ένα πολυπληθές και γεμάτο παλμό συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη σηματοδότησε την ενασχόληση της κοινής γνώμης με το ζήτημα της ονομασίας και των συμβόλων του γειτονικού κράτους. Η λαοθάλασσα της Θεσσαλονίκης πρόβαλε διεθνώς τις ευαισθησίες του Ελληνισμού και τη θέλησή του να αντιδράσει στην προσπάθεια οικειοποίησης της ελληνικής ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η ελληνική διπλωματία από θέση ισχύος δεν συζητούσε στην αρχή «ούτε το όνομα Μακεδονία, ούτε παράγωγά του» για την ονομασία του γειτονικού κράτους. Η οικονομική διείσδυση, το εμπάργκο, οι διαπραγματεύσεις δεν έφεραν αποτέλεσμα και σήμερα η χώρα μας, έχοντας κάνει μια σημαντική έκπτωση, διαπραγματεύεται τη σύνθετη ονομασία, επειδή «η διεθνής κοινότητα δεν μας καταλαβαίνει»…
sansimera.gr
