Ο νυν παίκτης – κόουτς της Ντέρμπι Κάουντι ξετύλιξε όλο το κουβάρι της τρομερής ιστορίας που διαδραματίστηκε πριν από 14 χρόνια στα γήπεδα της Γερμανίας, όταν για όλους η σχέση των δύο συμπαικτών στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ «έσπασε», αλλά στην ουσία εκείνοι... βγήκαν πιο δυνατοί και ενωμένοι απ' όλο αυτό.
Διαβάστε όσα έγραψε ο Ρούνεϊ στη στήλη του στους Sunday Times:
«Το παιχνίδι πήγαινε καλά και στο δεύτερο ημίχρονο ήρθε η αποβολή μου. Ήταν αντίδραση προς τον διαιτητή για ένα φάουλ που δεν μου είχε δώσει. Ο Καρβάλιο με έσπρωχνε και μου τραβούσε τη φανέλα και από την άλλη ήρθε ο Πετί. Ο Ελιζόντο δεν έδωσε τίποτα κι εκεί έβαλα το πόδι μου στον Καρβάλιο. Ήταν από τις στιγμές που μπλοκάρει το μυαλό και δεν σκέφτεσαι.
Ήξερα αμέσως ότι θα έπαιρνα κόκκινη κάρτα. Όταν αργότερα έβλεπα το υπόλοιπο ματς από μια μικρή τηλεόραση στ' αποδυτήρια σκεφτόμουν “αν νικήσουμε θα χάσω τον ημιτελικό του Μουντιάλ και τον τελικό και ήταν όλα ένα λάθος μου”
Ήταν το πιο άσχημο συναίσθημα που είχα βιώσει στο ποδόσφαιρο. Στο κινητό μου έφταναν μηνύματα για να μου πουν για τον Κριστιάνο αλλά τον είχα δει. Έτρεξε στον διαιτητή για να ζητήσει να με διώξει. Εκείνη τη στιγμή που τον είδα δεν το πίστευα. Όταν κάθισα στ' αποδυτήρια το σκέφτηκα πιο ήρεμα. Αν ήμουν στη θέση του ίσως θα έκανα το ίδιο εκείνη τη στιγμή.
Θα το έκανα γιατί θα ήξερα ότι αν ο αντίπαλος άξιζε την κόκκινη κάρτα θα ήμουν κι εγώ μπροστά στο πρόσωπο του διαιτητή να το ζητάω. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ προσπάθησα στο πρώτο ημίχρονο να πάρει κάρτα για θέατρο. Όσο για το κλείσιμο του ματιού που λένε, δεν το είδα και δεν ήταν κάτι. Οπότε ηρέμησα...
Τον συνάντησα αμέσως μετά στη φυσούνα γιατί ήθελα να του μιλήσω face to face όσο ήταν ακόμα φρέσκο. Με κοίταξε με ύφος σαν να μου ζητούσε συγγνώμη και αμέσως του είπα “δεν έχω κάτι απέναντί σου, καλή συνέχεια στο τουρνουά και θα τα πούμε σε λίγες εβδομάδες για να παλέψουμε να πάρουμε το πρωτάθλημα μαζί”. Ο Τύπος προσπάθησε να το τραβήξει όλο το καλοκαίρι και έγραφε ότι είχαμε θέματα στη σχέση μας. Στο πρώτο ματς της σεζόν νικήσαμε 5-1 τη Φούλαμ, πέτυχα δυο γκολ, του έφτιαξα ένα γκολ και όλα ηρέμησαν. Στ' αποδυτήρια ήμασταν πάντοτε καλά, δεμένοι.
Ό,τι είχε συμβεί σ' εκείνο το Euro μας είχε φέρει πολύ πιο κοντά. Τα επόμενα τρία χρόνια ήταν τα καλύτερα της συνεργασίας μας και φτάσαμε σε τίτλους και στο Champions League το 2008. Η κόκκινη κάρτα που πήρα στο Γκελζεκίρχεν ήταν η αρχή όλης αυτή της πολύ καλής σχέσης».
