Πως μπορείς να το διαχειριστείς;

Και δεν είναι μια μέρα μαύρη, είναι μια ακόμη μαύρη στις τόσες που βιώνουμε σαν λαός τα τελευταία χρόνια. 

Ξυπνάς το πρωί και δεν προλαβαίνεις να πεις καλημέρα, δεν προλαβαίνεις να πεις καλό μήνα...διαβάζεις όλα αυτά που συνέβησαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Όλη αυτή η καταστροφή μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου χιλιάδες άνθρωποι θρηνούν, γιατί θρηνεί όλη η Ελλάδα. 

Θρήνος για τον πατέρα που έτρεχε σαν τρελός στις δύο τα ξημερώματα με το αυτοκίνητο του, μόλις έμαθε για το δυστύχημα και αναζητούσε την κόρη του... ''Κόρη μου'', ''Παιδί μου'' ούρλιαζε πάνω από τα κουφάρια των δύο βαγονιών που ακόμη καίγονταν

Θρήνος για τα τις δίδυμες αδελφές και την ξαδέρφη τους, που για πρώτη φορά και τελευταία, ταξίδεψαν με το τρένο.

Θρήνος για την μητέρα που έξω από το νοσοκομείο Λάρισας, μετά δυσκολίας στέκεται όρθια, υποβασταζόμενη πιθανώς από τους συγγενείς της και να φωνάζει ''Που είναι το κορίτσι μου;''

Θρήνος για όλα τα παιδιά!

Και ταυτόχρονα αγανάκτηση, απελπισία, θυμός! 

Μα τελοσπάντων από θαύμα ζούμε σε αυτή τη χώρα; 

Χάθηκαν νέα παιδιά, παιδιά που είχαν όλη τη ζωή μπροστά τους. Που τα μεγάλωσαν, τα έμαθαν να επιβιώνουν σε αυτή τη δύσκολη ζωή! Τα σπούδασαν! και τελικά; Τελικά τους τα πήραν μέσα από τα χέρια τους...ποιος φταίει για όλα αυτά; Ας μην ρίχνουμε τις ευθύνες μόνο σε ένα άτομο, όπως τόσο καλά ξέρουμε και κάνουμε. Δεν φταίει μόνο ένας... 

Τόσα χρόνια δεν λειτουργεί τίποτα και το είχαν πει, που είναι οι έλεγχοι; που είναι η εγγύηση ότι η διαδρομή με τρένο είναι ασφαλής; τι να σου κάνει ένας σταθμάρχης όταν δεν υπάρχει σηματοδότηση; όταν δεν υπάρχουν μηχανήματα;. Το πιθανότερο είναι, σε μια δυο μέρες, να ξεκινήσει η πολιτική σύγκρουση με τον έναν να ρίχνει την ευθύνη στον άλλον. Όμως, ούτε μία, ούτε δύο, ούτε τρεις, αλλά συνολικά εφτά κυβερνήσεις απέτυχαν να αντιμετωπίσουν ένα πρόβλημα που ήταν γνωστό.

Η σύγκρουση που σκόρπισε τον θάνατο σε δεκάδες συνανθρώπους μας, σε νέα παιδιά θα μείνει ανεξίτηλη στην μνήμη μας! Ο Θεός να δίνει δύναμη σε όλο τον κόσμο! 

Ελαφρύ να είναι το χώμα που θα σκεπάσει αυτούς του αγγέλους! Κουράγιο σε όσους έμειναν πίσω. 

Καμιά φορά το σφύριγμα ενός τραίνου μες στη νύχτα έχει κάτι απ’ την αιώνια αναχώρηση - ω μη μιλάτε - ίσως να μην ξημερώσει πια.

«Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου»

Το τραίνο των 12 - Τάσος Λειβαδίτης