Όταν ένα αστέρι πεθαίνει, τη θέση του παίρνει μία μαύρη τρύπα ή ένας αστέρας νετρονίων αντικαθιστώντας δηλαδή το σημείο του χωροχρόνου όπου ο τεράστιος πυρήνας του παλλόταν με τέτοια ένταση που το ανθρώπινο μυαλό μας είναι πολύ δύσκολο να συλλάβει το μέγεθός της.
Το συγκεκριμένο αστέρι με όνομα SAX J1808.4-365 που βρίσκεται 11 χιλιάδες έτη φωτός μακριά από τη Γη στον αστερισμό του Τοξότη περιστρεφόταν με απίστευτες ταχύτητες (401 περιστροφές το δευτερόλεπτο) κυκλώνοντας το διπλανό του αστέρι κάθε δύο ώρες. Τελικά, χρειάστηκαν 12 μέρες για να ολοκληρωθεί η διαδικασία όπου ένα "νεκρό αστέρι" καταπίνει ένα κοντινό του άστρο.
"Οι νέες παρατηρήσεις μας δίνουν τη δυνατότητα να μελετήσουμε τον δίσκο προσαύξησης (σ.σ. η δομή που σχηματίζεται από διάχυτο υλικό που βρίσκεται σε φθίνουσα τροχιακή κίνηση γύρω από ένα κεντρικό φορέα) και να ελέγξουμε το πόσο γρήγορα και εύκολα μετακινείται η ύλη προς τον αστέρα νετρονίων (Αστέρας νετρονίων ονομάζεται η μία από τις τρεις μορφές των μόνιμων τελικών υπολειμμάτων της εξέλιξης ενός αστέρα: είναι το ένα είδος "αστρικού πτώματος" τα άλλα δύο είναι ο λευκός νάνος και η μαύρη τρύπα)" δήλωσε η Adelle Goodwin, διδακτορική φοιτήτρια του Monash School of Physics and Astronomy στο Κλέιτον της Αυστραλίας, στο δελτίο τύπου που εκδόθηκε.
"Χρησιμοποιώντας πολλαπλά υπερευαίσθητα στο φως τηλεσκόπια καταφέραμε να καταγράψουμε όλη τη διαδικασία που διήρκεσε 12 ημέρες" συμπλήρωσε.
"Αυτή η εργασία μας δίνει τη δυνατότητα να ρίξουμε φως στην προσαύξηση των αστέρων νετρονίου αλλά και στις τρομερές εκρήξεις που προκαλούν, ένα φαινόμενο που για δεκαετίες απασχολούσε αλλά και μπέρδευε τους επιστήμονες" ήταν τα λόγια του David Russell, αστροφυσικού από το Πανεπιστήμιου του Άμπου Ντάμπι, ο οποίος και συμμετείχε στην έρευνα.
